บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 9
บ้านพยส พยสและตรีประดับเดินมาที่ห้องอาหาร พยสเพิ่งกลับจากทำงาน
ตรีประดับดีใจที่สามีกลับมากินข้าวด้วยกัน “เห็นยสโทรบอกน้องพัดว่างานยุ่งอาจจะกลับค่ำ งานไม่ยุ่งแล้วใช่ไหมคะ”
“เพราะผมอยากกลับมาทานข้าวกับตรีน่ะสิ”
พัดชาแอบชำเลืองมองพยส อีกมุมหนึ่ง
ชิงฉัตรก็รอเข้าโต๊ะ เห็นพัดชามองพยส ชักแหม่งๆ “หรือไม่ก็....คงรีบกลับมากินของแปลกใหม่” ชิงฉัตรปรายตาไปทางพัดชา
พัดชาหน้าม้าน เก็บสายตาทันที ไม่ต่อสู้ไม่หาเรื่องใครเด็ดขาด แต่ที่จริงก็ตั้งใจฟังอยู่ว่าพยสจะจัดการชิงฉัตรยังไง พยสฉุน “ชิงฉัตร”
ตรีประดับปราม “ยสคะ”
“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็...ไอ้การกินข้าวพร้อมหน้า อาหารเต็มโต๊ะ....บ้านเราไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้ว แต่นี่....” ชิงฉัตรชี้ที่โต๊ะ ที่คนครบครันแถมมีตัวเพิ่มมาอีกหนึ่ง “ถือเป็นประสบการณ์แปลกใหม่”
“แกควรให้เกียรติพัดชาบ้าง เขายินดีทำอาหารให้เรา กินข้าวถ้าไม่สำนึก ก็อย่ากิน”
“ก็ดี....เพราะผมไม่ได้หิวเหมือนอา” ชิงฉัตรมองตาพยส รู้ดีว่าอาของเขากำลังกระหายความตื่นเต้นและท้าทายในเชิงกามารมณ์ ของเก่านับวันจะจืดและห่างมื้อไปนานแล้ว
ยิ่งชิงฉัตรเข้าใจดีมากแค่ไหน พยสยิ่งโมโหเท่านั้น “ชิงฉัตร กลับมานี่”
ชิงฉัตรไม่ฟัง มองพัดชาหัวจรดเท้าก่อนเดินกลับเข้าห้อง
“พัดไม่ควรมาที่นี่” พัดชาก้มหน้างุด
ตรีประดับทั้งตกใจชิงฉัตร ทั้งสงสารพัดชา “อย่าคิดอย่างนั้นพัดชา นายฉัตรกำลังหัวเลี้ยวหัวต่อ อารมณ์ร้อนไปอย่างนั้น”
“ยิ่งมันร้อน ยิ่งต้องกำราบ” พยสจะตามไป
ตรีประดับดึงไว้ “ปะทะกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น รอให้เย็นก่อนดีไหมคะ....เอาอย่างนี้ คุณไปส่งน้องพัดที่อพาร์ทเมนท์ ส่วนตรีจะคุยกับนายฉัตรเอง”
พัดชาทำเป็นเจียม ไม่เป็นไร แต่แอบซ่อนสายตาตั้งความหวัง หูก็รอฟัง