บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 6

พัดชานอนมองดอกไม้กลางแสงแดด สีหน้าหม่นซึมไร้อารมณ์ ผิดกับฤดูใบไม้ผลิที่คนภายนอกกำลังสดชื่น

เสียงคนญี่ปุ่นชวนกัน “Hanami ? (ปิกนิกชมซากุระ)”

“ไปสิๆ”

พัดชาพยายามจะยิ้มกับฤดูใหม่ แต่ยิ้มไม่ออก มีเสียงเมสเซจเข้า พัดชาเปิดดู “ไอ้เดฟ...หึ ให้ไปเฝ้าร้าน” พัดชาลบเมสเซจทิ้ง ไม่สนใจที่เดฟส่งมา เปิดดูอย่างอื่น หน้าฟีด ig ตรีประดับ เห็นรูปถ่ายแต่งงานสวยงามมาก พัดชามองอย่างตะลึง พัดชาเลื่อนไปเห็นภาพตรีประดับกับพยสสุดสวีท พัดชากดไลค์ ชื่นชม “เมื่อไหร่ฉันจะมีช่วงเวลาแบบนี้บ้างนะ” พัดชาสำรวจ ig เรื่อยๆ ตาม hashtag #triiyosthewedding จนเจอคนหนึ่งที่โพสเยอะมากคือ อรณา “อรณา ?”

บ้านพยส ภาพรูปถ่ายพรีเวดดิ้งฝีมือเทศราช ใส่กรอบสวยงามหลายภาพ เป็นรูปคู่พยสกับตรีประดับ หลาย

สถานที่

อรณาเดินชมบ้านที่ตกแต่งเสร็จแล้ว สวย หรู เรียบโก้  “พี่ตรีเขารสนิยมหรูจริงๆนะ บ้านโล่งๆ แต่งซะยังกับแคตตาล็อก ว่ามั้ยพี่บุพ พี่บุพ....พี่บุพ” อรณาหันไป

บุพชาสนใจของขวัญแต่งงานที่ยังไม่ได้แกะหลายกล่องของตรีประดับและพยส “แต่งงานตั้งหลายวันแล้ว ของขวัญยังแกะไม่หมด คงไม่เอาแล้วมั้ง” บุพชาลงมือจะแกะ

“ของอาตรี” ชิงฉัตรคว้ามือบุพชาออกไปจากกล่อง

“มาอยู่บ้านเค้าได้ไม่ทันไร ออกโรงปกป้องแล้วเหรอ แกเป็นหลานพยสนะนายฉัตร”

“อายสให้ผมอยู่ด้วย แต่ก็เลี้ยงแบบหลานเหลือขอ”

“ก็แกมันสันดาน...ไม่มีใครเอา”

ชิงฉัตรลอยหน้ากวน จัดแจงของที่บุพชาจะเอาเก็บเข้ากล่องของขวัญที่เดิม “คำว่าแก่ ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยจริงๆ....อายุล้วนๆ สมงสมอง เมตตากรุณา ไม่มี”

“นายฉัตร ฉันจะตบปากแก ไม่เอาเลือดปากแกออกวันนี้ฉันไม่กลับ” บุพชาจะลงมือ

อรณาเข้ามาขวาง “พี่บุพ พอค่ะ....นายฉัตร แกก็อย่ากวนมาก ไปอยู่ตรงโน้นเลย”

“ฟังมันพูดนะ ไอ้เด็กนี่ ไม่มีใครสั่งใครสอน เกเรเกตุง อีกหน่อยคงเป็นโจร”

“เฮอะ นี่แหละน๊า ผู้ใหญ่กะโหลก....(กะลา)”

“นายฉัตร พอ...อย่าหาเรื่อง” อรณาดุ