บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 6 หน้า 4
“เธอด่าฉันเหรอ เธอคิดว่าฉันทำไม่ได้หรือยังไง”
พัดชาเงียบลง งงด้วย จู่ๆก็เจอตวาด จึงเดินห่างไป คอยมองเห็นว่ายูอิ บวกบิลใบเล็กๆ แค่ใบเดียวยังจิ้มร้อยแปดรอบ จิ้มแล้วงง จิ้มใหม่ ยูอิมือสั่น ปัดบิลทิ้งอย่างหงุดหงิด
พัดชาเดินไปเก็บให้ “เดี๋ยวฉันทำให้ก็ได้ค่ะโอก้าซัง”
ยูอิมองนิ่ง ไม่พูดอะไร ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ความนิ่งอย่างประหลาดทำให้พัดชาห่างออกมา พัดชาไม่อยากจะเสวนากับเดฟแต่จำเป็น
“ฉันว่าโอก้าซังไม่สบาย พาไปหาหมอเถอะ”
“หาทำไม ป่วยก็ดี ฉันจะได้อยู่กับเธอ...สองคน”
พัดชารังเกียจมาก ไม่คิดว่าเดฟจะร้ายกาจอย่างนี้ เลี่ยงไปทางหนึ่ง กดน้ำร้อนชงชาให้ยูอิ พัดชามาวางข้างยูอิ เห็นว่ามือสั่น พัดชากุมมือยูอิ ส่งถ้วยชาใส่มือให้ “โอก้าซัง พักสักนิดนะคะ เดี๋ยวฉันทำเอง” พัดชารวมบิล เก็บเครื่องคิดเลข /ยูอิถือถ้วยชาเขียวร้อนนิ่งอยู่สักพัก ทำท่าจะดื่ม แล้วสาดใส่พัดชา “โอก้าซัง !”
พัดชาร้อนแสบมาก ตะลึงไป ยูอินั่งงงๆอยู่สักพัก มองพัดชาเหมือนจำไม่ได้ว่าเป็นใครหรือเมื่อสักครู่ทำอะไรลงไป
“เธอว่าอะไรนะ....อ้าว ทำถ้วยชาตกเหรอ”
พัดชาสับสนมากว่ายูอิเป็นอะไร ยูอิเริ่มมีอาการไบโพล่าร์ (โรคอารมณ์สองขั้ว) ซึ่งสามารถแสดงออกได้ทั้งภาวะซึมเศร้าหรืออารมณ์คลุ้มคลั่ง แต่โดยทั่วไปผู้ป่วยมักมีภาวะซึมเศร้าบ่อยกว่าคลุ้มคลั่ง
ห้องนอนพัดชา พัดชาทายาที่รอยน้ำร้อนลวกแดงที่แขน ที่มือ มีเสียงข้อความเข้า พัดชากดอ่าน รับที่หน้าจอเป็น
อรณาส่งมาโน้มน้าว
“คิดให้ดีนะ ถ้าพ่อแม่บุญธรรมไม่ดีกับเธอ ช่วงนี้ก็ต้องกอบโกยนะ มีตั้งหลายวิธีที่จะได้ เอาให้พอแล้วค่อยชิ่ง ฉันไม่โกงเธอหรอก เธอก็รู้จักพี่ยสกับพี่ตรีนี่ ฉันให้สองคนนี้เป็นประกันเลย”
ระหว่างพัดชานิ่งคิด มีเสียงเลื่อนเปิดประตูภายนอก พัดชาระแวงกลัวว่าเดฟจะเข้ามาอีก รีบไปยืนที่ประตูดึงไว้มั่น
“จะไปไหน”
“เปล่า....อ่อ เธอกินยาหรือยัง”
“ฉันไม่อยากกิน ยาอะไรไม่รู้ กินแล้วง่วง แกจะไปไหน เดินไปทางนั้น ห้องพัดชา”
“ฉันจะไปกินน้ำข้างล่าง”
“แกจะไปไหน แกจะทิ้งฉันเหรอ แกจะทิ้งฉัน” ยูอิโวยวาย
มีเสียงโครมคราม เสียงเดฟร้อง เสียงยูอิอาละวาด พัดชาอยู่ในห้อง งง แอบแง้มประตูมองที่นอกห้อง เห็นขายูอิแว่บๆ ว่าล้มลง ขาชี้ฟ้า
พัดชายืนตัวสั่น หวาดกลัว “โอก้าซัง พัดขอโทษ แต่พัดไม่กล้าช่วย พัดขอโทษ”
พัดชาเห็นใจยูอิแต่ออกไปตอนนี้ ก็กลัวว่าเดฟจะมาลงกับตัวเอง พัดชาปิดประตูห้องแน่น ไม่อยากได้ยินเสียง แต่เสียงตบตียังดังเข้ามา เสียงยูอิร้องว่า...ไม่ๆๆ อย่าทำๆ พัดชาหลอนใจนึกถึงอดีตของตน