บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 22 หน้า 5
กี้ผลักผู้ชายคนนั้นออกจากพัชระ “ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ!”
จ้อยพยายามพูดขำๆ ให้ทุกคนใจเย็นลง “เปลี่ยนจากกระทืบผู้ชาย มากระทำชำเราติ่งดีกว่าครับ”
ติ่งตบจ้อย “ไอ้บ้า!! มันใช่เวลาหาผัวให้ฉันไหมเนี่ย ! หยุดๆๆๆ”
ชีวินเข้าไปประคองพัชระพร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นยังไงบ้างพัช ?”
พัชระผลักชีวินออกไป “ไม่ต้องมายุ่ง!” พัชระหันไปพูดจาท้าทายกลุ่มผู้ชาย “เข้ามาเลย! ฉันไม่กลัวเว้ย “
กลุ่มผู้ชายจะเข้าไปกระทืบพัชระอีก กี้ ติ่ง จ้อย ป๊อก ชีวินรีบขวางห้ามกลุ่มผู้ชายไว้
กี้ขอร้อง “หนูขอนะพี่ น้องหนูมันเมา ปากมันดีไปอย่างนั้นแหละ”
พัชระยังซ่าส์ไม่เลิก “ฉันบอกให้เข้ามาไง!”
กี้โวยใส่พัชระ “โว้ยยยย !! นี่ถ้าเพื่อนฉันไม่โทรมาบอกว่าแกโดนกระทืบเละเป็นไส้เดือน ฉันไม่มาช่วยหรอก นี่ยังจะมาปากดีอีก เดี๋ยวแม่ก็กระทืบเองเลย !”
กี้จะเข้าไปเตะพัชระ ป๊อก ติ่งรีบจับกี้ไว้
“ดูแลน้องให้ดีหน่อย ไม่ใช่โดนผู้หญิงทิ้งแล้วมาปากหมา !”
กลุ่มผู้ชายเดินออกไป แต่พัชระยังโวยวายต่อ “จะไปไหน !! กลับมาสิโว้ยยยยยยยยยย”
ทันใดนั้นบุรีถือถังน้ำใส่น้ำที่มีน้ำแข็งผสมด้วยเข้ามา บุรีเอาน้ำผสมน้ำแข็งสาดใส่พัชระเต็มๆ กี้ จ้อย ป๊อก ติ่ง ชีวินกระโดดหลบน้ำผสมน้ำแข็งพัลวัน แล้วมองบุรีอย่างอึ้งด้วยความคาดไม่ถึง พัชระนั่งนิ่งชะงัก
บุรีเดินนำจ้อย ป๊อกหิ้วปีกพัชระที่เมาและตัวเปียกมาที่รถของบุรี กี้ ติ่ง ชีวินเดินตามมา
กี้พึมพำกับติ่ง ชีวิน “นี่แหละเรียกว่ากรรม ทิ้งน้องศร ตัวเองก็เลยโดนคุณทรายทิ้ง”
ติ่งไม่ผสมโรง “ชะนีไม่พูด ..เขาบอกว่าคนล้มอย่าข้าม”
กี้พูดซ้ำ “อย่างพัชเนี่ย ..ฉันไม่ข้ามหรอก จะกระทืบซ้ำ ดีนะที่เพื่อนฉันมาเที่ยวร้านนี้ เห็นพัชเมาแล้วเห่าไปทั่ว ถึงโทรบอกฉัน ฉันก็โทรบอกพี่บุ ไม่งั้น ..พรุ่งนี้เราได้ไปสวดศพพัชแน่”
บุรีได้ยินที่กี้พูด บุรีหน้านิ่งคิดอยากรู้ว่าเรื่องของพัชระกับทรายเป็นยังไง “ทุกคนกลับไปเถอะ ..เดี๋ยวพี่พาพัชไปส่งบ้านเอง”
จ้อยกับป๊อกจึงปล่อยให้พัชระยืนพิงรถของบุรี
กี้ลา “งั้นพวกหนูไปก่อนนะพี่บุ”
กี้ จ้อย ป๊อก ติ่ง ชีวินยกมือไหว้บุรี แล้วเดินออกไป
บุรีเข้าไปพยุงพัชระจะให้เข้ารถแต่พัชระดันตัวบุรีออก “พี่อย่ามาทำเป็นพระเอกเลย ผมรู้ว่าตอนนี้พี่อยากหัวเราะเยาะผม” พัชระกระชากคอเสื้อบุรี “หัวเราะสิพี่! ทรายไม่ได้รักผม ผมยอมหักหน้าแม่เลี้ยงเพื่อแก้แค้นให้เขา แต่เขากลับบอกว่าเขาไม่เคยรักผม ผมเป็นแค่ไอ้หน้าโง่ที่เขาหลอกใช้เท่านั้นเอง!”
บุรีฟังอย่างชะงัก
“ตอนนี้พี่ชนะแล้ว! พี่หัวเราะเยาะผมสิ! หัวเราะเลย”