บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 12 หน้า 2
เสาวนีย์เห็นสร้อยข้อมือทับทิมที่ลูกศรใส่แล้วชะงักเพราะจำได้ รีบมองไปที่ทรายที่เดินตามหลังลูกศร เห็นทรายใส่ชุดราตรีงามสง่า ที่คอสวมสร้อยเพชรที่เสาวนีย์เอาไปขาย ทรายมองเสาวนีย์ด้วยสายตายิ้มเยาะ
ป้าอุทิศจำสร้อยทั้งที่ลูกศรและทรายใส่ได้ ป้าอุทิศมองไปทางเสาวนีย์ทันทีว่าจะมีเรื่องไหม
เสาวนีย์จำสร้อยที่ทรายใส่ได้ เสาวนีย์ทนไม่ไหว เดินเข้าไปหาลุกศร “ถอดสร้อยทับทิมนั่นออกนะ”
ลูกศรจับสร้อยทับทิมไว้ไม่ให้เสาวนีย์ถอด ศกกับป้าอุทิศรีบห้ามเสาวนีย์
“แต่พี่ทรายให้ศรนะคะคุณแม่”
ทรายพูดหน้าซื่อ “มันเป็นสร้อยที่คุณย่าให้แม่ ทรายไม่ได้ใส่ ทรายเลยยกให้น้อง ไม่คิดว่าคุณอาจะรังเกียจขนาดนี้”
ศกรีบพูด “ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกลูก” ศกมองสร้อยที่คอทราย “เอ๊ะ!พ่อว่าสร้อยนั่น..”
“ทรายเห็นคุณอาเสาว์เอาไปขาย ทรายเสียดาย เลยไปซื้อคืนมาน่ะค่ะ แม่เคยเล่าให้ทรายฟังว่าสร้อยสองเส้นนี่ คุณย่าท่านให้ความหมายมาก คุณอาก็รู้ความหมายมันใช่ไหมคะ”
เสาวนีย์นึกถึงคำพูดของคุณหญิงศิริ
“ดวงตาเป็นแค่เศษทับทิม แต่หนูเสาว์เป็นเพชรน้ำหนึ่ง!”
เสาวนีย์มองลูกศรที่สวมสร้อยทับทิม ในขณะที่ทรายจงใจสวมสร้อยเพชร
ทรายยิ้มให้เสาวนีย์ “ทรายไม่อยากทิ้งเจตนารมณ์ของคุณย่า”
เสาวนีย์ไม่พอใจ “ลูกศรควรได้ใส่สร้อยเพชร!”
ศกท้วง “แต่ทรายเป็นคนซื้อสร้อยเพชรคืนมา เขาใส่ ..ก็ถูกแล้ว”
เสาวนีย์มองศกอย่างไม่พอใจ ที่ศกไม่รู้อะไรบ้างเลยหันมาพูดเสียงดัง “คุณศก!”
ศกรีบหันไปบอกลูกศร “รีบไปเถอะลูก เดี๋ยวพัชระมารับใช่ไหม ?”
“เอ่อ ..ศรโทรบอกพี่พัชว่าไม่ต้องมารับ ศรจะไปกับพี่ทรายค่ะ”
เสาวนีย์อยากจะวี๊ดใส่ลูกสาว “อะไรนะลูกศร!”
ศกรีบพูดตัดบท “พ่อเดินไปส่งหน้าบ้าน”
ลูกศรยกมือไหว้เสาวนีย์แล้วรีบเดินออกไปพร้อมศก เสาวนีย์มองลูกศรและศกอย่างไม่พอใจ ทรายเดินมายืนข้างๆ เสาวนีย์เหมือนท้าทาย
เสาวนีย์จ้องทรายอย่างเอาเรื่อง “แกคิดว่าสร้อยนี่ จะทำอะไรฉันกับลูกได้เหรอ”
ทรายยิ้ม “ก็ไม่รู้สินะ …เท่าที่เห็น ..ก็คิดว่าทำได้อยู่”
เสาวนีย์ “ศรุตา!”
“ใช่ค่ะ ทรายชื่อศรุตา ที่แปลว่า..ผู้มีชื่อเสียง! คนที่มีแม่เคยถูกเหยียบย่ำให้ต้อยต่ำ แต่มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว ต่อไปเศษทับทิมจะเป็นเพชร ส่วนเพชรน้ำหนึ่งจะเป็นแค่เศษทับทิม!”
ทรายจ้องเสาวนีย์ เสาวนีย์จ้องทรายอย่างไม่ยอมเหมือนกัน