บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 14 หน้า 2
“ไม่ล่ะจ้ะ พี่แค่แวะมาถามว่าวันนี้ศรว่างไหม พี่อยากชวนศรไปดูชุดกับพี่หน่อย พี่เลือกไม่ถูกว่าจะใส่ชุดไหนเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งศรดี?”
เสาวนีย์ฟังทรายแล้วชะงัก หันมองทรายขวับ “นี่เธอจะอยู่ถึงแต่งศรเหรอ? “
ทรายตอบหน้าซื่อ “ค่ะคุณอา”
ทรายเดินออกจากบ้านใหญ่อย่างสบายใจ
เสาวนีย์เดินตามออกมา “ฉันคิดว่างานเมื่อคืนจะย้ำให้เธอรู้แล้วซะอีกว่าที่นี่ไม่มีพื้นที่สำหรับเธอ ไม่มีใครต้องการเธอ!”
ทรายนึกถึงสีหน้าพัชระเมื่อคืนแล้วพูดยิ้มๆ กับเสาวนีย์ “แน่ใจเหรอคะว่าไม่มีใครต้องการทราย..” ทรายยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆ เสาวนีย์ เหมือนจงใจหยามใกล้ๆ ชัดๆ “สิ่งที่คุณอาไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มีนะคะ” ทรายพูดจบ แล้วจะเดินไป
เสาวนีย์ดึงแขนทรายไว้ “เธอหมายความว่ายังไง ?!!”
ทรายแกล้งจับแขนตัวเองที่โดนเสาวนีย์จับด้วยความเจ็บ และทำสีหน้าจะร้องไห้ “คุณอาอย่าทำแบบนี้สิคะ ..ทรายเจ็บมากนะคะ”
เสาวนีย์ยังจับแขนทรายอยู่ มองหน้าตาทรายที่ตีหน้าเจ็บ แต่แววตายิ้ม แล้วฉุกคิด “ไอ้ท่าทางโศกเศร้าของเธอเมื่อคืน ..เธอตอแหลเพื่อใช้เรียกร้องความสงสารใช่ไหม?!” เสาวนีย์บีบแขนทรายแรงขึ้น
ศกเดินเข้ามาหาเห็นเสาวนีย์จับแขนทรายอยู่ จึงรีบตะโกนถาม “คุณเสาว์! คุณทำอะไร?!”
เสาวนีย์รีบปล่อยแขนทราย แล้วพูดกับศก “ฉันเห็นทรายจะล้มน่ะค่ะ”
ทรายตีหน้าใสซื่อให้ศกเห็น “ใช่ค่ะพ่อ” ทรายกระซิบกับเสาวนีย์ “อย่าเรียกว่าตอแหลเลยค่ะ เรียกว่าเราใช้วิธีเดียวกันดีกว่า!”
ศกเดินเข้าบ้านมา โดยมีเสาวนีย์เดินตาม
“นี่คุณเป็นคนขอให้ลูกสาวคุณอยู่ต่อเหรอ?! ..ทำไม !!!!”
“ก็เพราะสิ่งที่คุณทำเมื่อคืนนี้ไง! คุณอย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าคุณจงใจจัดงานครบรอบแต่งงานเพื่อทำร้ายใจทราย”
“ก็ช่วยไม่ได้ ..ในเมื่อลูกคุณดันเกิดวันเดียวกับวันแต่งงานเรา!”
“งั้นต่อไปก็จัดเฉพาะงานวันเกิดของทราย!”
เสาวนีย์ฉุนเฉียว “..มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอคุณศก!”
“น้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่ทรายช่วยเรา คุณก็เห็นว่าเขาให้ทั้งสร้อยกับลูกศรให้ทั้งบ้านเล็กริมน้ำ ..ตอนในงาน ..คุณก็พูดเองนี่ว่าทรายไม่เคยได้ อะไรจากเรา ...ต่อไปนี้เราต้องให้ทรายเท่าที่เราจะทำได้”
ศกพูดจบเดินออกไป ทิ้งให้เสาวนีย์มองตามศกแทบจะกรี๊ด