บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 19 หน้า 4
พัชระมองทรายอย่างชะงักเมื่อได้ยินว่าทรายจะกลับอเมริกา
ทรายปรายตามองอาการพัชระ แล้วหันไปพูดกับลูกศร “เราไปคุยกันทางโน้นเถอะศร .. “ ทรายหันไปพูดกับพัชระ “ส่วนคุณไปหาเพื่อนคุณเถอะ!”
พัชระมองทรายอย่างรู้ทัน ว่าทรายจงใจไล่ไม่ให้ตัวเองตามทรายไป ทรายเดินออกไปกับลูกศร
พัชระมองตามอย่างร้อนใจว่าทรายจะกลับอเมริกาจริงรึเปล่า เสียงคำพูดทรายยังดังก้อง “ถึงเวลาที่คุณต้องเดินไปตามทางที่ผู้ใหญ่วางไว้ให้คุณ ส่วนฉัน..ก็จะไปหาคนที่ไม่มีพันธะและพร้อมจะยกฉันเป็นที่หนึ่ง”
พัชระเครียดกลัวทรายจะไปหาผู้ชายคนอื่น !!
ทรายเดินนำลูกศรมายืนที่มุมนึงของเรือ ทรายมองหน้าลูกศรโดยแกล้งทำท่าร้อนใจ ห่วงความรู้สึกลูกศร “ไหนบอกพี่สิว่าศรได้ยินอะไรบ้าง ?”
ลูกศรอึกอัก ลังเลว่าจะบอกความจริงดีไหม “เอ่อ ...ศร”
“ได้ยินทุกอย่างใช่ไหม” ทรายจับมือลูกศร “ศร ..เชื่อพี่นะ มันไม่มีอะไรพี่กับพัชระเป็นแค่เพื่อนกัน เขาก้แค่สนุกๆ เหมือนผู้ชายทั่วไป แต่ผู้หญิงที่เขาเลือกคือศร”
ทรายจงใจพูดกล่อมให้ลูกศรมั่นใจว่าพัชระเลือกลูกศร เพื่อวันแต่งงานที่พัชระไม่เลือกลูกศร ลูกศรจะได้รู้สึกเจ็บปวด
“แต่ถ้าพี่ทรายกับพี่พัช...” ลูกศรจะบอกว่าถ้าทรายกับพัชระรักกัน ลูกศรยอมถอยเพื่อทราย
“ไม่มีเรื่องพี่กับพัชระ.. มีแต่เรื่องศรกับพัชระ ถ้าพัชระคือผู้ชายที่ศรเลือกแล้ว” ทรายจงใจพูดให้ลูกศรคิดและสับสน “เป็นผู้ชายที่ลูกศรอยู่ด้วยโดยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร รู้แต่ว่าอยากอยู่ด้วยนานๆ เป็นผู้ชายคนแรก ที่คิดถึงเมื่อตื่นนอน และเป็นคนสุดท้ายที่อยากเห็นหน้าก่อนนอน และเป็นผู้ชายที่เวลาศรมีความสุข ศรอยากเอาความสุขนั้นให้เขา แต่เวลาเขามีความทุกข์ ศรอยากแบกความทุกข์นั้นไว้คนเดียว” ลูกศรฟังที่ทรายพูด คนที่ลูกศรคิดถึงไม่ใช่พัชระแต่เป็นฌาน “งานแต่งงานของศรกับพัชระก็จะดำเนินต่อไป!”
ทรายมองอาการลูกศรด้วยสายตายิ้มๆ
บุรีเดินเข้ามาหาทรายกับลูกศร บุรีพูดทักทายลูกศรแต่จงใจพูดกระทบทราย “พี่เพิ่งรู้ว่าศรกับพัชระจะมาด้วย! “บุรีปรายตามองให้ทรายรู้ว่าเขารู้ทัน
ทรายหันหน้าหนีบุรีไม่สบตาเหมือนอย่างเมื่อก่อน ทรายไม่อยากให้บุรีเห็นตัวเองตอนร้าย ทรายหันหลังให้บุรีไปพูดกับลูกศร “เข้าไปพักข้างในเถอะ เดี๋ยวพี่เข้าไปหา”
ลูกศรเดินไปทางด้านในเรือ ทรายเดินหนีบุรี บุรีรีบตามทราย
“ทราย! ตกลงที่คุณยอมมาล่องเรือด้วย เพราะคุณรู้ว่าพัชระจะมาใช่ไหม”
ทรายยังเดินหันหลังให้บุรี หญิงสาวตั้งใจพูดความจริงกับพี่บี “ไม่เกี่ยว ..ถึงพัชระไม่มา ฉันก็ตั้งใจจะมาสัมมนาอยู่แล้ว”