บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 8 หน้า 2
“อือ” ตะหลิวพยักหน้ามุ่งมั่น
“โอเคๆ...” เทอร์โบทำท่าจะวิ่งไป ก่อนหันมา “ขอบคุณครับ"
ตะหลิวยิ้มดีใจ มองตามเทอร์โบ ที่กินขนมกับเพื่อนๆ อย่างมีความสุข
ที่โต๊ะหนังสือ ทุกคนนั่งกินขนมกันไปมา สนุกสนาน เทอร์โบหยิบดอกไม้แห้งดอกหนึ่งออกมา อย่างระวังๆ ที่มุมหนึ่ง..ตะหลิวชะเง้อมอง เทอร์โบหันมามองตะหลิวแบบขอกำลังใจ ตะหลิวยิ้มทำท่าแบบ เอาเลยๆ สู้ๆ เทอร์โบสอดดอกไม้เข้าไป โดยไม่มีใครเห็น ทำท่าโล่งใจ ตะหลิวนั่งมองยิ้มๆ ก่อนเดินไปนั่งรอ
ขณะที่ตะหลิวนั่งรอเทอร์โบไปสักพัก ก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งใกล้ๆ หันไปเป็นน้ำค้าง ตะหลิวชะงัก น้ำค้างหันมาทำท่าประมาณเพิ่งเห็น “อ้าว เธอเองเหรอ ไม่ทันสังเกต”
“หวัดดี” ตะหลิวเอ่ยจ๋อยๆ
“มารอเทอร์โบล่ะสิ”
“อื้อ”
น้ำค้างยิ้มเจ้าเล่ห์“ฉันมารอเท็นเท็นน่ะ เพิ่งโทรไปตามเมื่อกี้นี้ เดี๋ยวสักพักก็คงมา นั่งด้วยคนแล้วกันนะ”
ตะหลิวพยักหน้าแบบจ๋อยๆ “เธอ..สองคนมีธุระกันเหรอ”
“ก็...ไม่เชิงหรอก เท็นเท็นเค้าเคยบอกไว้ว่า ถ้าฉันอยากเจอเค้าก็ให้บอก แล้ววันนี้ฉันก็อยากเจอเค้า” น้ำค้างเหล่ๆ มองตะหลิว ตะหลิวจ๋อยสนิท น้ำค้างเห็นตะหลิวจ๋อยๆ ยิ่งยิ้มชอบใจพูดลอยๆ ขึ้นมา “เฮ้อ...เสียเวลาเปล่าๆ เนอะ”
“หื้อ .. เธอหมายถึง...” ตะหลิวงงๆ
น้ำค้างพยักหน้าไปทางเทอร์โบ “ก็เทอร์โบกับแม่สาวน้อยนั่นไง๊...ยัยเด็กจูนน่ะ กรี๊ดพี่บอลจะแย่ ..สู้เค้าไม่ได้หร๊อกก ดีกว่าซะทุกอย่างขนาดนั้น”
เ“ไม่หรอกต้องสู้ได้สิ ทุกคนก็ต้องมีดีอยู่ในตัวกันทั้งนั้นแหละ” ตะหลิวพูดฮึดๆ
น้ำค้างหัวเราะเยาะๆ “ก็ดี คิดแบบนี้ได้ก็สบายใจดี”
ตะหลิวนั่งหน้าชากับท่าทีของน้ำค้าง
เวลาต่อมา เด็กๆ นั่งทานขนมไป อ่านหนังสือไป สักพักโทรศัพท์ของจูนดังขึ้น “ฮัลโหล ค่ะ พี่บอล” จูนหัวเราะเสียงใส “ค่ะ ได้ค่ะ กลับตอนนี้เลยก็ได้" เทอร์โบชะงัก มองๆ “ค่ะๆ” จูนวางหู “ทุกคนต้องไปแล้วล่ะ พี่บอลมารับแล้ว”
“แหม สวีท ทุกวันเลย” เพื่อนเอ่ยแซว
“บ้าน่า” จูนเขินๆ จังหวะที่จูนลุกขึ้นหอบหนังสือหลายเล่ม ดอกไม้แห้งร่วงลงมาที่พื้น จูนไม่ทันระวังเหยีบเข้าให้เต็มเท้า เทอร์โบอ้าปากค้าง ก่อนจะเงยหน้ามองจูนที่รีบร้อนออกไปไม่ทันได้สังเกต