บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 8 หน้า 3
อีกด้านหนึ่ง เท็นเท็นถีบจักรยานมาเพราะน้ำค้างโทรไปออดอ้อนว่าจักรยานเสีย กลับบ้านไม่ได้ เท็นเท็นเห็นน้ำค้าง กับตะหลิวนั่งคุยกันก็ไม่สนใจ ถีบจักรยานมาจอดด้านหน้าสองสาว ตะหลิวเห็นเท็นเท็นก็ชะงัก
น้ำค้างรีบลุกไปพูดดังๆ ให้ได้ยิน “มาเร็วจังเลย”
“อือ จักรยานเป็นไรอ่ะ เราดูให้ก่อนมั้ย เผื่อซ่อมได้” เท็นเท็นไม่มองตะหลิวเลยสักนิด
“ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้พ่อเอารถมายกไปเลย มันเก่ามากแล้วอ่ะ เราไปกันเลยเถอะ”
“โอเคงั้นไปเลยนะบอกทางแล้วกัน”
“โอเค” น้ำค้างหันมาทางตะหลิวทำเสียงหวาน “ตะหลิว เราไปนะ ฝากส่งเทอร์โบด้วยล่ะ" เท็นเท็นเหลือบมองตะหลิวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตะหลิวอึ้งๆ มองตอบ
“เอ้า ไม่มีเบาะซ้อนอ่ะ ทำไงเนี่ย”
“ยืนเกาะไหล่เราไปนะ”
“ยังไงนะ” น้ำค้างยิ้ม เขินๆ ชอบใจ
เท็นเท็นจูงมือน้ำค้างให้เดินมาทางด้านหลัง ชี้ให้ดูที่เหยียบ น้ำค้างเหยียบขึ้นไปหัวเราะเสียงใส ประมาณว่าจะตกรถมั้ย ตะหลิวมองภาพที่เกิดขึ้น รู้สึกเจ็บๆ ชาๆ ที่เห็นเท็นเท็นจูงน้ำค้าง เห็นมือของน้ำค้าง ที่เกาะบนไหล่เท็นเท็นไว้ นั่นเป็นสิ่งที่เธอเคยคิดว่ามีเธอเพียงคนเดียวที่ทำแบบนั้นได้ เท็นเท็นออกรถไปเลย ไม่แม้แต่จะทักตะหลิวสักคำ
ตะหลิวนั่งคงเหม่อๆ จ๋อยๆ เทอร์โบเดินคอตกมาพร้อมกระเป๋า หนังสือกับดอกไม้แห้งในมือ ตะหลิวเห็นดอกไม้แห้ง ก็งงว่าเห็นเทอร์โบใส่ไปในหนังสือของจูนแล้วนี่นา
“เอ้า ยังไม่ได้ให้เค้าเหรอ”
เทอร์โบขว้างดอกไม้ทิ้งลงพื้นเบาๆ หัวเสียหน่อยๆ “ให้บ้าอะไร ตกพื้น เค้าก็ไม่สนใจ ไม่หยิบมาดูด้วยซ้ำ เหยียบใส่อีกเหอะ พี่นี่ไร้สาระจริงๆ ให้ผมทำบ้า อะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นจะมีใครสนใจเลย” เทอร์โบนั่งลงข้างๆ
ตะหลิวถอนหายใจ “ก็เค้าอาจจะไม่รู้ว่าเป็นของเธอมั้ง”
“แล้วไง ต่อให้เค้ารู้แล้วเค้าจะชอบเหรอ นึกอยู่แล๊วว่าดอกไม้แห้งๆ จะไปช่วยอะไรได้ ...”
“เอาน่าอย่าเพิ่งท้อสิ บ๊วยได้แต่อย่าท้อ” ตะหลิวเอ่ยเสียงท้อๆ
เทอร์โบพึมพำ “ใครบ๊วยเล่า ผมไม่ใช่พี่นะ” ตะหลิวถอนใจ เทอร์โบทำปากยื่น “สู้กับคนที่ไม่มีทางสู้ กลายเป็นพวกขี้แพ้..เสียเวลาชะมัด”
“พี่เข้าใจ” ตะหลิวเอ่ยปลอบ
“ไม่อ่ะ พี่ไม่เข้าใจหรอก"
ตะหลิวยิ้มหงอยๆ “เข้าใจสิ สู้กับคนที่ไม่มีทางสู้น่ะพี่อ่ะ..เข้าใจเลยล่ะ" เทอร์โบอึ้งไปก่อนหันมามอง "เข้าใจ เวลาที่เค้าไม่มอง ไม่เห็นเรา เข้าใจที่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นแล้วเราไม่เคยสำคัญอะไรเลย เข้าใจว่า ต้องมองตามเค้า เวลาเค้าไปกับคนอื่น คนอื่นที่มีทุกอย่างที่เราไม่มี...” ตะหลิวพยายามยิ้ม “พี่โง่ แล้วก็ไม่มีอะไรดีก็เลย เข้าใจอะไรแบบนี้ แต่เทอร์โบน่ะ ฉลาดกว่าพี่ตั้งเยอะ น่ารักด้วย ถ้าพูดจาเพราะกว่านี้ แล้วไม่ขี้หงุดหงิด รับรอง สักวันต้องมีคนมาชอบเทอร์โบแน่"