บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 5 หน้า 4
“ชะๆ ยังดีกว่าพี่นันละ แม่ลิงไม่ล้างก้น” พูดจบนิกรกระโดดหนี
นันทาแค้น “แก.. แกมาว่าชั้นเป็นลิงไม่ล้างก้น” หญิงสาวทำท่าจะร้องไห้ “แกรู้ได้ยังไง”
“อุ๊ย จะร้องไห้ เอ้า แต่ช้าแต่”
“อ้ายผีบ้า อ้ายห้าร้อยละลายมะขามเปียก ไอ้…”
นันทาก้มลงหยิบรองเท้าที่ถอดวางไว้ข้างโซฟาขึ้นมา
พลรีบคว้าข้อมือนันทา “อย่า นัน”
“ปล่อยจ้ะพล นันจะขว้างกบาลไอ้เด็กนี่ บอกให้ปล่อยไง”
“อย่าปล่อยนะเว้ย” นิกรสั่งเพื่อน
เจ้าคุณวิจิตรเดินออกมาจากห้องรับแขกพอดี
“คุณพ่อ” พล และนิกรทรุดตัวนั่งคลานแข่งกันมากราบเจ้าคุณ
เจ้าคุณวิจิตรยิ้มด้วยความหมายลึกซึ้ง “ยังไงลูก เพิ่งมาจากลพบุรีเหรอ ไปคุยกับพ่อในห้องรับแขกเถอะ”
สองคนทำหน้าเลิ่กลั่กเดินตามเจ้าคุณไป
นันทาอารมณ์เสียเดินกระแทกเท้าออกจากห้องขึ้นบันไดไปข้างบนบ้าน
พล และนิกรตามเจ้าคุณวิจิตรมาที่ห้องรับแขก ทั้งสองนั่งอยู่กับพื้น เจ้าคุณนั่งบนเก้าอี้
เจ้าคุณปัจจนึกแอบมองจากห้องเล็กข้างๆ
“ไหนดูสิ พล ซื้ออะไรมาฝากลุง”
“นี่ครับ ส้มฟักลพบุรี”
เจ้าคุณวิจิตรยิ้ม “กลับมากันยังไงละ”
“ทางเรือครับคุณพ่อ”
“อ้อ ค่าเรือคนละเท่าไร”
นิกรกระสับกระส่าย “บาท.. บาทเดียวครับ”
“อ้อ แล้วทำไมมาทางเรือกันละ”
“เราอยากชมภูมิประเทศทางน้ำครับ” พลตอบ
“ค่าเรือเท่าไรนะ” เจ้าคุณถามซ้ำ
พลเลิกลั่ก นิกรแอบยกนิ้วขึ้นแทนเลขหนึ่ง
พลตอบว่า “สลึงเดียวครับ”
เจ้าคุณปัจจนึกที่แอบดูอยู่ อดนึกขันไม่ได้
นิกรหันไปดุพล “ไอ้บ้า นั่นมันค่าเก้าอี้ผ้าใบ ค่าเรือน่ะมันหนึ่งบาท”