บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 6 หน้า 5
แขกผู้ชายคนหนึ่งพูดกับพล “คุณกำแหงครับ แสดงเสภารำให้ดูหน่อย”
“เสภารำ..ด้าย ..ด้าย” พลหลับตาพูดด้วยความเมา “จาซาแดงตอนไหน”
“ตอนขุนช้างเข้าห้องนางพิม” ชายคนเดิมบอก
ทุกคนตบมือ เฮ อยากดู
“ปายเอาแท่นมาตั้งบนเวที”
ผู้จัดการไปเอาแท่นมาตั้งบนเวที นักดนตรีเอาเก้าอี้มาให้อีกสามตัว สามสหายเดินไป
“อั๊วขอเป็นขุนช้างเอง เรณูเป็นนางพิม” นิกรบอก
เรณูเดินเมามายไปนอนที่ตั่งบนเวที สามคนถอดเสื้อแขวนไว้ที่เก้าอี้
กิมหงวนพูดว่า “ผมขอเป็นขุนช้างไม่ได้เหรอ”
พลปฏิเสธ “ไม่ได้ เสี่ยรูปร่างสง่างาม ต้องเป็นขุนแผน”
กิมหงวนยิ้มภูมิใจ “ก็ได้”
ขณะนั้นเอง ที่ทางเข้าแฮปปี้ ฮอลล์ ประไพ และนันทาเดินเข้ามา
“เค้าจะอยู่ที่นี่แน่หรือคะพี่นัน”
นันทาแค่นหัวเราะ “เดี๋ยวก็รู้”
ประไพ และนันทาเปิดประตูเข้ามาในแฮปปี้ฮอลล์ ทั้งสองกวาดสายตาไปทั่ว หาผัวตัวเอง
“พี่นันคะ ..บนเวที”
แขกทุกคนดูมายืนมุงหน้าเวทีดูจำอวด
เรณูนอนเมามายหมดสภาพอยู่บนตั่ง นิกรเป็นขุนช้าง พลนั่งบนเก้าอี้ เป็นคนพากย์ กิมหงวนนั่งพับเพียบอยู่ข้างๆ
พลร้อง “ครานั้นจึงโฉมเจ้าขุนช้าง เยื้องย่างเข้าห้องนางพิมได้”
นิกรราป้อ
“หวังประโลมโฉมตรูคู่หัวใจ หวังให้ได้เสียเป็นเมียรัก”
กิมหงวนขัดจังหวะ “หยุด หยุดก่อน กราบเถอะคุณ ให้ผมเป็นขุนช้างเถอะ”
พลยอม “เอ้า ตามใจ”
ประไพ และนันทายืนมองจำอวดบนเวที
“ไปใกล้ๆ กันเถอะน้องไพ จะได้ดูให้ถนัด”
“ค่ะ พี่นัน”
สองคนเดินไปยืนแฝงในหมู่คนดู