บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 8
ภายในห้องทำงานของพล ที่ห้างพัชราภรณ์ คลอกำลังเอาแจกันดอกไม้มาจัดวางไว้ที่โต๊ะรับแขก
พลเปิดประตูเดินเข้ามา ยิ้มให้คลอ “ขยันจริงๆนะจ๊ะ คลอ ทำงานมือไม่ว่างเลย” พลเดินเอากระเป๋าไปวางที่โต๊ะทำงาน
“คุณเมตตากรุณาขนาดนี้ เหน็ดเหนื่อยยังไงดิชั้นก็ทำได้ค่ะ”
“คลอจ๊ะ”
“ขา”
“แหม ทีหลังอย่าขาบ่อยๆ นะจ๊ะ พูดกระโชกโฮกฮากบ้างเถอะ ใจชั้นแป้ว”
“คุณเป็นนายของดิชั้นนี่คะ จะโฮกฮากได้ยังไง”
“เธอช่างผิดกับแม่นันทาของชั้นลิบลับ ถามจริงๆ นะจ๊ะ คลอเธอทำบุญไว้ด้วยอะไร”
“ดิชั้นไม่สวยไม่งามอะไรหรอกค่ะ นัยน์ตาของคนที่มีเมียแล้วมักหลอกลวงตัวเอง เห็นคนอื่นสวยกว่าเมีย”
“เรื่องเมียนะ อย่าพูดเลยเธอ เมียก็ต้องอยู่ส่วนเมีย ขืนมาทำเจ้ากี้เจ้าการก็ต้องเปลี่ยนกันใหม่ ก็เท่านั้น ชั้นน่ะ ไม่เหมือนคนอื่นหรอก ไอ้เรื่องจะให้เมียข่มน่ะ เมินซะเถอะ”
คลอยิ้ม “ดิชั้นคิดว่าคุณนันทาใจดีออกค่ะ เมื่อวานตอนคุณไปโกดังสินค้า คุณนันมานี่ ยังทักทายดิชั้นอย่างดี”
ที่หน้าห้อง นันทาเดินเข้าประตูมาอย่างเงียบๆ
“นันทานินทาอะไรเรื่องชั้นให้เธอฟังหรือเปล่า”
“อุ๊ย เปล่าค่ะ มีแต่ชมว่าหมู่นี้คุณขยันทำงาน”
“ดีแล้ว ถ้าขืนนินทาชั้นเป็นเกิดเรื่องจริงๆ นันทาน่ะไม่ใช่เล่นนะเธอ เปรี้ยวบรรลัยเลย แต่คนอย่างชั้นไม่มีวันเสียละที่จะยอมกลัวเมียเหมือนผู้ชายโดยมาก เกิดมาเป็นผู้ชายลงกลัวเมียก็เสียสมรรถภาพหมด คนกลัวเมียก็คือคนบ้า หรือเธอเห็นเป็นไง”
“ก็ควรกลัวในสิ่งที่ถูกสิคะ”
“อ๋า ถูกผิดอะไรไม่กลัวทั้งนั้นละ เมียจะมาวิเศษกว่าผัวได้ยังไง เพราะชั้นเป็นฝ่ายหาเลี้ยง ขอให้คลอเชื่อเถอะ ชาตินี้ชั้นจะไม่กลัวเมียเลย ชั้นอาจรักผู้หญิงคนใหม่ก็ได้ เวลานี้ชั้นก็เริ่มอินเตอเรสท์ใครไว้สักคนนึงแล้ว”
คลอยิ้มขวยเขิน มองไปทางประตูโดยบังเอิญแล้วสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นนันทายืนยิ้มอยู่ คลอรีบกระพุ่มมือไหว้