บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 8 หน้า 2
“ไม่ต้องไหว้ชั้นหรอกจ้ะ ชั้นพูดด้วยความจริงใจ อย่างนันทาน่ะ ชั้นจะเตะเล่นอย่างฟุตบอลเมื่อไรก็ได้”
พลรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ข้างหลัง จึงเหลือบมองดูกระจกที่ตรงกับประตู แล้วสะดุ้งเฮือก หน้าซีดเหมือนไก่ต้ม รีบพูดต่อทันทีว่า “แต่ชั้นไม่ใช่ผู้ชายเลวๆ อย่างนั้น คนที่เตะเมียน่ะไม่ใช่ลูกผู้ชาย เมียดีๆอย่างนันทาชั้นต้องนับถือเคารพสักการะหล่อน นันทาน่ะ เป็นทั้งเพื่อนคู่ชีวิตของชั้น เป็นเมียรักของชั้น หรือเป็นแม่บังเกิดเกล้าก็ว่าได้ เมียดีก็เหมือนมีแม่ จริงมั้ยจ๊ะคลอ”
“เอ้อ .. ค่ะ” คลอรีบออกจากห้องไป
พลแกล้งทำไก๋รื้อโน่นนี่บนโต๊ะ นันทากระแอม “โอ๋ นัน มาเมื่อไรจ๊ะเนี่ย”
“มาเมื่อเห็นค่ะ แหม เห็นหน้าพลแล้วนันใจไม่ดีเลยกลัวจะถูกเตะ อย่าทำนันเลยนะคะ ผิดถูกก็ช่วยสั่งสอนนันบ้าง” นันทาเค้นหัวเราะ
“เอ้อ ... นันมาถึงห้างนี่ทำไมหรือจ๊ะ”
“เห็นเจ้าคุณพ่อจะให้นายกรไปทำธุระให้ท่านที่ศรีราชา เค้าบอกจะชวนพลกับคุณหงวนไปด้วย”
“จ้ะ แต่ถ้านันไม่ให้พลไป พลก็ไม่ไปจ้ะ”
“เปล่าเลยค่ะ นันจะมาอนุญาตให้พลไปต่างหาก”
พลกระโดดดีใจ “ฮ้า จริงหรือจ๊ะ” แต่นึกขึ้นมาได้ รีบสำรวมแล้วพูดต่อ “แต่พลไม่ค่อยอยากไปหรอก คิดถึงนันแย่”
“ อย่ามาตอแหลเลยค่ะ อยากไปจนเนื้อเต้นละซีไม่ว่าฮึ”
ที่หัวลำโพง พล นิกร กิมหงวน กำลังเดินมากับสามนาง ทั้งสามคนแต่งกายกางเกงสากล เสื้อเชิ้ตแขนสั้น ถือกระเป๋าเดินทาง และใส่หมวกเรียบร้อย
“ความจริงคุณสามคนจะไปศรีราชากันนี่ ไพก็ห่วงนะคะ”
“กลัวอะไรจ๊ะ แหม แค่ไปเก็บเงินให้คุณพ่อ โจรมันคงไม่มาปล้นกรหรอกจ้ะ”
“ไม่ใช่กลัวโจรค่ะ ไพกลัวฉลามต่างหาก”
“จริงด้วยค่ะ รู้สึกฉลามศรีราชานี่มันออกจะบ้าสักหน่อยด้วย ชอบกินแต่ผู้ชาย” นวลลออเห็นด้วยกับประไพ
“นวลเอามาจากไหนจ๊ะ” กิมหงวนถาม
“อ้าว ก็หนังสือพิมพ์ก็ลง ที่มันกินนายแฉล้ม กับฝรั่งที่ชื่อนายฟอลเกนสไตน์ไปไงคะ”
“เออ จริงสิ แหม ถ้าเฮียเป็นฉลามนะ เฮียกินผู้หญิงดีกว่า เนื้อขาวจั๊วะ นุ่มนิ่มน่ากินกว่าตั้งเยอะ”
นวลลออทุบพลั่กเข้าให้
กิมหงวนร้อง “อ๋อย”
“กันว่าฉลามมันคงเป็นตัวเมียแหละ มันถึงกินแต่ผู้ชาย” นิกรออกความเห็น
“เป็นไปได้ค่ะ กรระวังตัวให้ดีแล้วกัน ไพไม่อยากเสียผัวให้นังฉลาม” ประไพเตือน