บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 1
ที่แฮปปี้ฮอลล์ สถานที่บันเทิงทันสมัยในยุคปี 2481 ตั้งอยู่บนอาคารชั้นสอง ถนนเยาวราช มีพื้นที่สาหรับวงแจ๊สแบนด์ ฟลอร์เต้นรำและมีโต๊ะนั่งรับประทานอาหารและเครื่องดื่ม ตกแต่งด้วยไฟหลากสี มีวงดนตรี jazz band ชื่อคณะนายสมพงษ์ เล่นเป็นวงประจำ มีพนักงานสาวสวยไว้เสิร์ฟอาหารและนั่งคุยกับแขก สถานที่ตกแต่งอย่างทันสมัยในสไตล์ยุค ’30 ซึ่งตรงกับสมัยของจอมพลป.พิบูลสงคราม
วงดนตรี กำลังบรรเลงเพลง นี่แหละสวรรค์
ตามโต๊ะต่างๆมีคนนั่งแน่นขนัด มีสาวเสิร์ฟคอยนั่งคุยและนั่งบริการ
ชายหนุ่มรูปหล่อสองคน ในชุดสูทฝรั่งสีครีม แต่งตัวคล้ายกันราวกับลูกแฝด เดินเข้าประตูแฮปปี้ฮอลล์มา คนเปิดประตูโค้งให้จนแทบติดดิน
“เชิญเลยครับ เสี่ยกำแหง เสี่ยประชา“
ประชาควักแบงค์สิบออกมาทิป คนเปิดประตูโค้งหัวแทบจรดพื้น
ผู้จัดการแฮปปี้ฮอลล์มองเห็น รีบปราดเข้ามา “เชิญทางนี้ครับอาเสี่ย”
ผู้จัดการนำกำแหงและประชาไปที่โต๊ะด้านใน
กลุ่มสาวเสิร์ฟที่มีเรณู ดาวเด่นของแฮปปี้ฮอลล์ และ ดวงเดือนอยู่ด้วย กำลังรอแขกอยู่ ดวงเดือนหันมาเห็นกำแหงกับประชาพอดี ก็รีบสะกิดเรียกเรณู “เรณู ดูนั่น”
ทุกคนกิ๊กกั๊ก ประมาณหมูมาให้เชือดแล้ว เรณูและดวงเดือนรีบเดินไปหาสองหนุ่มทันที แล้วประจ๋อประแจ๋พาไปที่โต๊ะ
ดวงเดือนรีบออดอ้อน เชื้อเชิญ “เชิญเลยค่ะ อาเสี่ยกำแหง อาเสี่ยประชา คิดถึงจังเลย”
ประชาออดอ้อนกลับ “ดวงเดือน ชั้นก็คิดถึงเธอเหมือนกัน ไม่ได้เจอตั้งยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วนะจ๊ะ”
ส่วนกำแหง ก็หันไปจ๊ะจ๋ากับเรณู “เรณู.... แม่ยอดขมองอิ่ม มาขอหอมสักฟอดสองฟอด สิจ๊ะ”
กำแหงจะหอมเรณู เรณูร้องใส่จริตกรี๊ดกร๊าด “ไม่เอานะ อาเสี่ยน่ะ... ร้ายจังเลย”
“ร้ายนักขออีกทีนะ”
“ไม่ ไม่ ไม่”
ชมย้อนหลังละคร พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ได้ที่นี่