บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 20 หน้า 5
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า ไอ้สารเลว”
“เออ เชื่อก็ได้ว่าผัวเมียกัน แต่ทำไมต้องลากกันเหมือนทาสด้วยวะ”
“ก็เพราะมันมีชู้ไง”
“แก!! ไอ้เกิ่ง!”
“ไอ้ฉันก็ไม่ได้อยากประจานเมียหรอกนะ แต่มันอดไม่ไหวจริง ๆ เมียฉันมันทั้งแรดทั้งดัดจริต เจอผู้ชายเป็นไม่ได้ ฉันก็เลยต้องลงโทษให้สาสมซะหน่อย!!” กนกวิภาช็อคอึ้ง ชาวบ้านชี้ชวน ส่ายหน้า ก่อนจะพากันเดินไป
“หน้าตาก็ดี ทำไมทำตัวอย่างนี้แหละแม่หนู!!”
“เป็นเมียก็ต้องซื่อสัตย์กับผัวซิ”
“มันไม่ใช่ผัวฉันนะ!!”
“เมียที่มีชู้ มันก็จะพูดอย่างนี้กันทุกคนแหละ” ชาวบ้านปลอบดำเกิง “อย่าคิดมากนะไอ้หนุ่ม อดทนสั่งสอนเมียอีกหน่อย เดี๋ยวมันก็คิดได้!”
ดำเกิงยิ้มพอใจปรายตามองกนกวิภา “จ๊ะ ฉันจะอดทน สั่งสอนให้เต็มที่!!”
ชาวบ้านพากันตบไหล่ให้กำลังใจดำเกิง แล้วมองกนกวิภาส่ายหน้าเอือมๆแล้วพากันกระจายตัวออกไป
กนกวิภาตะโกน “เดี๋ยวสิ ไม่จริง มันโกหก ช่วยฉันด้วย”
กนกวิภาด่าดำเกิง “ไอ้สารเลว ฉันไม่ใช่เมียแก และฉันก็ไม่ได้มีชู้ด้วย ไอ้บ้า!”
ดำเกิงหัวเราะใส่หน้า “ทำไมเจ็บปวดเหรอที่ถูกหาว่ามีชู้ คราวนี้รู้รึยังล่ะเวลาถูกคนเขาประณามทั้งที่ไม่ได้ทำ มันรู้สึกยังไง?” กนกวิภาอึ้งไป ดำเกิงลากกนกต่อไปยังแผงขายอาหารสด
ดำเกิงหัวเราะสะใจ “วันนี้จะกินอะไรดีน้า... ปูม้าหรือกุ้งดี?”
“แก!!!”
“จ่ายค่ากับข้าวด้วยล่ะ!!”
“แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย จับฉันมายังไม่พอ ยังรีดไถฉันอีก”
“ก็ไม่ได้อยากเป็นลูกผู้ชายอยู่แล้ว เป็นคนเลวดีกว่า สนุกกว่ากันเยอะเลย” ดำเกิงเลือกปลาไป ก็แกล้งทำน้ำในกระบะปลากระเด็นใส่กนกวิภาไป กนกวิภากรี๊ดร้องเหม็นลั่นตลาด
ตลาดอีกมุม บัวกับชยุติเดินมาด้วยกัน ขณะชยุติถือของเต็มมือ “ตกลงเราจะทำอะไรขายหรือบัว?”
“ของที่ยังไม่มีในตลาดนี้ บัวลองสำรวจดูแล้ว เราเป็นเจ้าแรกแน่ๆ”
“แล้วมันอะไรล่ะ คุณซื้อทั้งแป้งสาลี ถั่วเหลือง น้ำมัน แล้วก็อะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะเลย...”