บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
“คุณล้วน! มองหน้าผมซิครับ จะหันหนีไปทำไม?”
“คือ...คือ...ผมแสบตาน่ะครับ” ล้วนเสถอดแว่นออกมาเช็ด เพราะไปไม่ถูก ไชโยต้อนไม่เลิก
“แสบตา แต่ปากคุณก็น่าจะอธิบายได้นะครับ ว่าโครงการโรงแรมห้าดาวของคุณ ทำไมมันถึงไม่มีแม้แต่ซากให้ผมเห็น ทั้งๆที่คุณมาระดมทุนจากผมไปตั้งสามก้อนแล้ว??!!”
ล้วนเสียงสั่น เหงื่อแตก “เอ่อๆๆ คือ...คุณไชโยไปดูมาถูกที่หรือเปล่าครับ?”
ไชโยเสียงเข้ม “จะให้ตำรวจนำไปดูอีกที เพื่อความแน่ใจก็ได้ครับคุณล้วน!!”
“อูยยยย..” ล้วนหน้าซีด หันไปหาแสงเดือนอีกครั้ง แสงเดือนหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?!
ห้องชยุติ ชยุติยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง วลีค่อยๆปลดกระดุมเสื้อชยุติออกทีละเม็ด ยิ่งจันทร์ล้มตัวลงนอนข้างๆดูอย่างทึ่งๆ
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าคุณแม่จะทำกับลูกชายตัวเองได้ขนาดนี้ทั้งวางยา ทั้งจัดฉากบนเตียง...อิๆๆ”
วลีสะอึกไปนิด “แหม...ก็เพื่อให้ตาติได้สิ่งที่ดีกว่าอย่างหนูยิ่งจันทร์ อาจจะทำเกินไปหน่อย แต่ก็ต้องทำ”
“ถ้าพวกนักข่าวมาเห็นนะคะ จะต้องตกตะลึงไปตามๆกันแน่ๆเลยค่ะ”
“ นักข่าวน่ะไม่เท่าไหร่ แต่นังบัวนี่ซิ... “ วลีนึกออก “ใช่! ต้องไปตามนังบัวกลับมา มันจะต้องได้เห็นภาพที่บาดหัวใจมันที่สุด รอเดี๋ยวนะจ๊ะหนูจันทร์” วลีวางมือแล้วรีบจ้ำออกจากห้องไปทันที ยิ่งจันทร์มองตามวลีไป แล้วสายตาก็กลับมาอยู่ที่ใบหน้าของชยุติ ยิ่งจันทร์มองชยุติด้วยแววตาหยาดเยิ้ม อดใจไม่ไหวต้องเอามือไปไล้ที่แก้มของชยุติเบาๆ “คนอะไรนอนหลับยังน่ารัก...อิๆๆ ขอจันทร์หอมชื่นใจทีนะคะพี่ติ...”
ยิ่งจันทร์จะโน้มหน้าลงหอมแก้มชยุติ จังหวะนั้น ชยุติก็ลืมตาโพลงขึ้น เรียกเสียงเรียบ “ยิ่งจันทร์!!”
ยิ่งจันทร์ชะงัก ช็อค!
โถงบ้านชยุติ ล้วนยังคงโดนไชโยซักไซ้อยู่ที่มุมเดิม แสงเดือนมองอย่างหงุดหงิดใจ “พล่ามอะไรกันอยู่ได้!!”
จังหวะนั้น เสียงของวลีก็ดังขึ้น “คุณแสงเดือนคะ” แสงเดือนสะดุ้งหันมามองวลี ตีหน้ายิ้เสียงหวาน
“คะคุณวลี?!”
“อย่าเพิ่งพานักข่าวขึ้นห้องนะคะ ฉันจะให้คนไปตามนังบัวมา”
วลีจะเดินไป แสงเดือนคิดในใจ ฉิบหายแล้วรีบคว้าแขนวลีไว้ “ไม่ต้องไปตามหรอกค่ะคุณวลี!!”
“ไม่ได้ค่ะ นังบัวมันจะต้องเห็นภาพนี้ด้วยตาของมันเอง!!”