บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“แต่ตอนนี้ไม่รู้มันไปตามหนูหนกถึงไหนนะคะ แล้วกว่าเราจะตามมันกลับมา เกิดยาหมดฤทธิ์ ตาติรู้ตัวขึ้นมา แผนการทุกอย่างของเราไม่พังหมดเหรอค่ะ” วลีชะงัก คล้อยตาม “ก็จริง...”
“ให้มันรู้จากข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับแหละค่ะดีแล้ว ดูเป็นเรื่องใหญ่ ฝังหัวมันไปนานๆ มันจะได้ไสหัวไปจากตาติอย่างถาวรไงคะ”
“คุณแสงเดือนพูดมีเหตุผล ก็ได้ค่ะ... ฉันจะขึ้นไปส่งสัญญาณข้างบน คุณแสงเดือนเรียกนักข่าวได้เลยนะคะ”
“ค่ะ...”
วลีกลับขึ้นบันไดไป แสงเดือนลอบถอนใจอย่างโล่งอก “ป่านนี้นังบัวมันคงเละไปแล้วแหละ...”
ในกระท่อมท้ายสวน ธานีไล่จับบัวไปทั่วทั้งกระท่อม ธานีเหงื่อเกาะพราวไปทั้งตัว
“ยอมดี ๆ น่าอาบัว ไม่งั้นอั๊วะจะโมโหแล้วนะ!”
“แน่จริงเสี่ยก็จับฉันให้ได้สิ!”
“ได้ อั๊วะจะจับลื้อให้อยู่หมัดเลย แล้วจะขยี้ลื้อด้วยริมฝีปาก”
บัวยิ้มหลอกล่อธานี “เอาซิ ถ้าเสี่ยจับฉันได้ ฉันจะยอมเสี่ย”
“แน่นะ!!”
“แน่ซิ”
“พูดแล้วนะ!!” ธานีออกแรงไล่บัวอีกครั้ง...บัวกระโดดหลบไม่ยอมให้จับง่าย ๆ
“หยุดหนีเถอะน่า มันจะเหนื่อยซะเปล่า ๆ”
“ฉันน่ะเหรอ?” ธานีหอบแฮ่ก “เปล่า อั๊วะนี่แหละ!!” จังหวะหนึ่ง บัวเข้ายืนชิดฝ่าด้านหนึ่ง ล่อให้ธานีพุ่งเข้ามา
“ได้ งั้นไม่หนีแล้ว เข้ามาสิ”
ธานีไม่รอช้า พุ่งเข้าหาบัวอย่างแรง บัวกระโดดหลบไป ทำให้หัวธานีชนฝาอย่างแรง “โอ๊ย!”
ธานีเจ็บจนร้องแทบไม่ออก เข่าอ่อนทรุดลงนั่งกองกับพื้น บัวรีบวิ่งไปทุบประตูอีกครั้ง
“อาบัว!!! ถ้าลื้อยังดื้ออีกล่ะก็ อั๊วะจะใช้กำลังแล้วนะ!!! “
ธานีพูดจบก็คว้าแส้ที่แขวนอยู่ลงมาฟาด เพี้ยะ!! บัวหันมองตกใจ
ห้องชยุติ บ้านชยุติ วลีเปิดประตูเข้าห้องมาก็ต้องชะงัก เห็นยิ่งจันทร์สวมเสื้อผ้ากลับเรียบร้อยนั่งตัวแข็งอยู่บนเตียง “หนูยิ่งจันทร์ทำไมแต่งตัวอย่างนี้ละลูก...” วลีมองหา “แล้วนี่ตาติหายไปไหน?!”
ชยุติก้าวออกมาจากเบื้องหลังวลี “ผมอยู่นี่ครับม้า!” วลีชะงักหันมองชยุติตัวชา
“ตาติ!! นี่แกไม่ได้...”