บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 18 หน้า 5
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของพิมลภาก็ดังขึ้น พิมลภาหยิบขึ้นมาดูเบอร์ กดรับ “สวัสดีค่ะ ..... ค่ะ มีอะไรคะ” หญิงสาวฟังอีกฝ่าย ตกใจมาก หน้าเครียดขึ้นมาทันที
ที่บริษัทอรรณพ พิมลภากำลังวีนใส่ไตรภพด้วยความโกรธจัด “เงินเดือนประจำตำแหน่ง เป็นสิ่งที่คุณอรรณพให้ฉันนะคะ จู่ๆคุณมาตัดออกโดยพลการได้ยังไง”
ไตรภพหน้านิ่งๆ “ก็คุณไม่ทำงาน แล้วจะให้บริษัทจ่ายเงินคุณอยู่ได้ยังไง แล้วก็ไม่ต้องเอาท่านอรรณพมาอ้างนะ เพราะถึงจะเป็นท่านอรรณพ ก็ไม่มีสิทธิจ่ายเงินเดือนให้คุณหรือใครตามใจชอบแบบนี้ เพราะมันเป็นการเอาเปรียบผู้ถือหุ้นคนอื่น”
พิมลภาโมโหมาก “คุณไม่ต้องเอาผู้ถือหุ้นมาอ้าง คุณตั้งใจจะกลั่นแกล้งฉัน ทำไมคะ ที่คุณได้ไปทั้งหมดยังไม่พออีกเหรอ ถึงต้องจองล้างจองผลาญฉันไม่ยอมเลิก”
“จองล้างจองผลาญ” ไตรภพยิ้มเยาะ “แหม ถ้าใครมาได้ยินเข้า คงนึกว่าผมเลวสุดขั้วชั่วสุดขีดไปเลยมั้ง”
พิมลภายิ้มเล็กน้อย “คุณพูดเองนะคะ พิมไม่ได้พูด”
“คุณอย่ามาใส่หน้ากากกับผมเลย ระหว่างเรา มันรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว” ไตรภพจ้องหน้าพิมลภาเขม็ง “คุณจ้องแทงข้างหลังผมตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ เพียงแต่ผมยังหาหลักฐานจะๆไม่ได้เท่านั้นเอง” พิมลภายิ้มเยาะ รู้อยู่แล้วว่าไตรภพไม่มีทางทำอะไรตนได้ “ส่วนเรื่องเงินประจำตำแหน่งของคุณ ถ้าคุณเห็นว่าคำสั่งผมไม่ถูกต้อง คุณก็เรียกประชุมผู้ถือหุ้นสิ ถ้าท่านอรรณพมีคำอธิบายดีๆว่าทำไมต้องจ่ายเงินให้คุณเดือนละเป็นแสนโดยที่คุณไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วผู้ถือหุ้นพอใจกับคำอธิบาย คำสั่งของผมก็ตกเองแหละ” ไตรภพยิ้มเยาะ “โอเคมั้ยล่ะ”
พิมลภาขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ รู้ว่าไตรภพพูดแบบนี้ เพราะตนไม่มีทางชนะแน่
ขณะนั้นเอง มาลาตีก็เปิดประตูห้องเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “กู๊ดบิสสิเน็ท คุณภพขา หุ้นที่คุณบอกมาลาตี พุ่งขึ้นไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์แล้วนะคะ...”
พิมลภาหันมามองมาลาตีตาเขียวปั้ด มาลาตียิ้มค้างไปทันที ที่เห็นสีหน้าของพิมลภาจะๆ
ที่ห้องทำงานพิมลภา พิมลภากำลังคุยกับมาลาตี ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ตกลงฉันจ้างเธอมา เพื่อให้คอยเป็นหูเป็นตาแทนคุณไตรภพใช่มั๊ยจ๊ะ เธอถึงได้ไปทำงานให้เค้า โดยไม่ใส่ใจฉันซักนิด”
มาลาตียิ้มแหยๆ “ก็คุณไตรภพเค้าให้ยัยภัทรออกจากงานนี่จ๊ะ แล้วฉันก็อยู่ว่างๆ เค้าก็เลยย้ายฉันมาเป็นเลขาฯเค้าเท่านั้นเอง”
“เท่านั้นเหรอจ๊ะ เธอรู้มั้ย ว่าเค้าไม่ให้เงินประจำตำแหน่งฉันแล้ว การย้ายเธอไป มันเป็นแผนที่เค้าเตรียมไว้ตั้งแต่ต้นแล้วต่างหาก” พิมลภาปั้นยิ้ม “หรือไม่ ก็เป็นเพราะเธอสนิทสนมกับเค้ามากเป็นพิเศษ เค้าถึงยังไม่ไล่เธอออกไง”
“สนิทยังไง ฉันก็เป็นเพื่อนเธอนะ ฉันไม่มีวันทรยศเธอหรอก”
“แต่ตอนนี้ ฉันไม่มีอำนาจอะไรแล้ว รายได้ก็มีแค่เงินเดือนที่คุณอรรณพให้แค่เดือนละแสน” พิมลภาจ้องหน้ามาลาตีเขม็ง “ฉันยังมีประโยชน์ให้เธอเรียกว่าเพื่อนอีกเหรอ”