บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 2 หน้า 4
พราวรีบสวนขึ้น “ยัยภัทรขอร้องให้ฉันมาดูแลพี่ ฉันก็ต้องหาทางเข้ามาเองสิ เผื่อพี่ฆ่าตัวตาย กว่าจะตามคนมางัดก็ขึ้นอืดแล้ว”
อาทรโมโห “ฉันไม่คิดสั้นอย่างงั้นหรอกน่ะ”
พราวแกล้งลากเสียง ยั่วโมโห “เหรออออออ” อาทรหงุดหงิด ขี้เกียจเถียง เลยจะเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าเลี่ยงไป “แล้วจะตอบได้รึยังว่าไปไหน”
อาทรรำคาญ “ไปทำงาน มีภัยหนาวทางภาคเหนือ ทางกรมก็เลยส่งฉันขึ้นไปประสานงาน พอใจรึยัง”
พราวยักไหล่ “ก็ดี ที่รู้จักทำงาน”
อาทรโมโห เลยเดินออกจากบ้านไป แล้วทำท่าจะล็อกประตู
พราวตกใจ “เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ” พราวรีบตามออกจากบ้านไป ก่อนอาทรจะล็อกประตู
ป้าข้างบ้านอาทร เอาถุงขยะมาทิ้งลงถัง ขณะนั้นเอง อาทรก็เปิดประตูรั้ว เพื่อจะขับรถยนต์ออกจากบ้าน โดยมีพราวยืนอยู่ที่รถ ป้าเหล่ๆมองด้วยความสอดรู้สอดเห็น “จะไปทำงานเหรอคะคุณอาทร”
“ครับ ผมจะไปต่างจังหวัดหลายวันหน่อย ฝากดูๆบ้านผมหน่อยนะครับ”
ป้ายิ้มรับ “ได้ค่ะ” แล้วแอบเมียงๆมองๆอยู่ตลอด
อาทรหันไปมองพราว “อ้าว แล้วเธอล่ะ”
พราวตีหน้าตาย “ก็ไปกับพี่สิ ไม่ได้เอารถมา” เธอรีบขึ้นรถอาทรไปทันที กลัวโดนไล่
อาทรหงุดหงิดที่ต้องไปกับพราวอีก แต่ก็ยอมขึ้นรถ แล้วขับออกไป
ภัทรลดาเดินอย่างอารมณ์ดีมาที่ท่าเรือ พอมาถึงก็มองหาเรือที่มาส่งตน แต่ท่าเรือกลับว่างเปล่า มีเรืออยู่ไม่กี่ลำ แต่ไม่มีเรือที่มาส่งตนเลย ภัทรลดากำลังแปลกใจ ขณะนั้นเอง สมชายก็ขี่จักรยานผ่านมา ภัทรลดารีบเข้าไปถาม “คุณคะๆ เห็นเรือที่ทาสีเขียวขาวรึเปล่าคะ ฉันจ้างให้เค้ามาส่งที่นี่น่ะค่ะ แต่ตอนนี้เค้าไปไหนแล้วไม่รู้”
“ไม่เห็นหรอก แต่มันคงกลับบ้านมันไปแล้วมั้ง”
ภัทรลดาตกใจ “อ้าว ทำไมล่ะ”
“เค้าออกข่าวว่าพายุใหญ่จะมา ใครจะอยู่เข้าไปไหวล่ะ”
ภัทรลดาตกใจมาก “แล้วฉันจะทำยังไงล่ะคะ ฉันต้องกลับขึ้นฝั่งวันนี้นะ จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้วด้วย”
“ใครออกทะเลตอนนี้ก็หาที่ตายแล้วคุณ”
ภัทรลดาตกใจมาก รีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรออก จะขอความช่วยเหลือ แต่ปรากฏว่าไม่มีสัญญาณ ไม่สามารถโทรออกได้ เล่นเอาภัทรลดาหน้าเสียไปทันที
สมชายยิ้มๆ “ไม่มีสัญญาณล่ะสิ ที่นี่ก็อย่างงี้แหละ”
สมชายจะขี่จักรยานเลี่ยงไป แต่ภัทรลดารีบดึงเอาไว้ก่อน “เดี๋ยวๆ แล้วพายุจะเข้านานมั้ย”
“ไม่มีใครรู้หรอกคุณ ต่อให้พายุผ่านไปแล้ว ถ้าคลื่นมันยังแรง ก็ออกทะเลไม่ได้อยู่ดี”