บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 2 หน้า 5
“แล้วฉันจะอยู่ยังไง ฉันไม่มีที่พักนะ”
สมชายมองด้วยความระแวง “แล้วคุณมาที่นี่ทำไม เกาะนี้ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวซะหน่อย”
ภัทรลดาหน้าเสีย บอกไม่ได้เพราะพี่สั่งไว้ อึกๆอักๆ “เอ่อ ฉัน เอ่อ ฉันอยากเที่ยวที่แปลกๆบ้างน่ะค่ะ ก็เลยมาคนเดียว”
“ถ้างั้นก็ลำบากหน่อยนะคุณ คนที่นี่ ไม่มีใครชอบคนแปลกหน้าหรอก เพราะเคยมีคนมาก่อปัญหาไว้เยอะ คุณอาศัยศาลาตรงนั้นนอนไปก่อนละกัน” สมชายชี้บอก
ภัทรลดามองตามแล้วต้องตกใจมาก “ศาลาอย่างงั้นน่ะนะ ฉันอยู่ไม่ได้หรอกคุณ”
“อ้าว แล้วจะเอาไงล่ะ นี่ บอกก่อนนะ เมียผมขี้หึง อยู่บ้านผมไม่ได้นะ”
ภัทรลดาเครียดหนัก “ถ้างั้นคุณช่วยหาบ้านให้ฉันหน่อยนะ เกาะทั้งเกาะ จะไม่มีใครให้ฉันอยู่เลยเหรอ”
สมชายใช้ความคิดหนัก จะเอายังไงดี
บ้านของไตรภพนั้นแม้จะเป็นบ้านหลังเล็ก แต่ก็ตกแต่งได้น่ารัก สะอาดเรียบร้อย น่าอยู่ ภัทรลดายืนมองบ้านอย่างอารมณ์ดี โดยมีสมชายยืนอยู่ใกล้ๆ
“ถ้าจะมีใครให้พัก ก็มีหลังนี้หลังเดียว อยู่ได้รึเปล่า”
ภัทรลดายิ้มดีใจ “ยิ่งกว่าได้อีกค่ะ บ้านน่ารักออก เอ่อ แล้วบ้านนี้เค้าอยู่กันกี่คนเหรอคะ”
ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงไตรภพดังขึ้น “ผมอยู่คนเดียว”
ภัทรลดาหันไปมองตามเสียง เห็นไตรภพเดินออกมาจากข้างใน ภัทรลดาดีใจมาก เธอจำไตรภพได้ “คุณ นี่บ้านคุณเองเหรอ”
ไตรภพยิ้มรับ สีหน้าเรียบเฉย จนดูไม่ออกว่าคิดอะไรในใจ
ย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วโมงก่อน ไตรภพอธิบายให้สมชายกับชาวบ้านอีกสิบกว่าคนฟังด้วยใบหน้าเครียด “ฉันอยากจะขอร้อง ให้ทุกคนช่วยกันสร้างสถานการณ์ว่าพายุใหญ่จะเข้า แล้วหลอกให้ผู้หญิงคนนี้มาพักที่บ้านฉัน ไม่ต้องกลัวนะ ว่าฉันจะทำร้ายเค้า ฉันเพียงแต่อยากจะกักตัวเค้าไว้ เพื่อทำลายงานแต่งของพ่อฉันเท่านั้นเอง”
พวกชาวบ้านหันไปปรึกษากัน “เห็นหน้าใสๆ ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดแย่งผัวชาวบ้านเค้าได้นะเนี่ย” สมชายหันไปถามชาวบ้าน “ว่าไง พวกเรา”
“เกาะนี้ เป็นของตระกูลคุณมาหลายชั่วอายุคนแล้ว แต่คุณกับแม่คุณก็ใจดี ให้พวกเราอาศัยอยู่โดยไม่คิดค่าเช่า แล้วขอร้องกันแค่นี้ พวกเราจะไม่ทำให้ได้ยังไงล่ะครับ”
ไตรภพยิ้มร้ายๆ งานนี้ “พิมลภา” โดนหนักแน่
ภัทรลดายิ้มแย้มดีใจ “โชคดีจริงๆเลยที่มาเจอคุณ ไม่น่าเชื่อเลย ว่าโลกจะกลมขนาดนี้”
ไตรภพยิ้มบางๆ “ใช่ ผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ..เชิญ”