บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 10 หน้า 3
อรรณพอึ้งไป ลืมคิดเรื่องนี้ไปจริงๆ ไตรภพยิ้มขำๆ แล้วเดินออกจากห้องไปแบบกวนๆ ท่ามกลางความหนักใจของทุกคนกับท่าทีของไตรภพ
คนเมายาบ้ากำลังเหวี่ยงมีดไปมาอยู่ ท่ามกลางความตื่นตกใจของบรรดาชาวบ้าน “อย่าเข้ามานะโว้ย ถอยไป ถอยไปให้หมด กูไม่ยอมถูกฆ่าง่ายๆหรอกโว้ย ถอยไป”
พราวกับนักข่าวอีกคน รีบเข้ามาถ่ายรูปเพื่อทำข่าว ขณะนั้นเอง ยงยุทธกับตำรวจอีก 2-3 คนก็เข้ามา ยงยุทธรีบกันคนออกไป “ออกไปก่อนนะครับ อันตรายครับ ออกไปก่อนครับ”
คนเมายาบ้าเหลือบไปเห็นพราวกำลังถ่ายรูปตนอยู่ “มึงถ่ายรูปกูทำไม จะฆ่ากูใช่มั้ย มึงคิดจะฆ่ากูเหรอ”
พราวงงๆ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น คนเมายาก็พุ่งเข้าไปหาพราว แล้วจับตัวพราวไว้ทันที
พราวตกใจสุดๆ “ว๊ายยย” เธอจะดิ้น แต่พอเห็นมีดในมือก็กลัว ยงยุทธกับพวกตำรวจตกใจ ตำรวจที่มากับยงยุทธรีบชักปืนทันที
คนเมายาคลั่งหนัก “ถอยไปๆ ถอยไปให้หมด กูบอกให้ถอยไปไง”
ยงยุทธเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “ใจเย็นๆ ไม่มีใครทำอะไรนายทั้งนั้นแหละ ปล่อยตัวประกันก่อน แล้วค่อยมาคุยกันดีกว่านะ”
คนเมายาตะคอก “ไม่ปล่อย กูไม่ปล่อยโว้ย” คนเมายาบ้ารัดคอพราวแน่นกว่าเดิม จนพราวร้องลั่น ทั้งเจ็บทั้งกลัว
“โอเคๆ ไม่ปล่อยก็ไม่ปล่อย แต่เรามาเปลี่ยนตัวประกันกันดีกว่านะ” ยงยุทธค่อยๆปลดปืนแล้ววางลงกับพื้น “เห็นมั้ย ฉันไม่มีปืน ไม่มีอาวุธอะไรทั้งนั้น” เขาค่อยๆเดินช้าๆเข้าหาคนเมายาบ้า “จับฉันเป็นตัวประกันแทนดีกว่า จับตำรวจเป็นตัวประกันเท่จะตาย ไม่อยากเท่บ้างเหรอ” ยงยุทธเดินเข้าไปใกล้จนอยู่ในระยะ “ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปดีกว่า แล้วจับฉันแทน” เขาพูดแล้วขยิบตาให้พราว พราวเห็นยงยุทธขยิบตาให้ตน ก็รู้ว่ายงยุทธจะช่วยตน เลยตั้งสติรอโอกาส ยงยุทธกล่อมต่อ “ฉันยอมให้จับดีๆเลย ไม่สู้อะไรทั้งนั้น ถ้ามีตำรวจอยู่ด้วย ไม่มีใครกล้าทำอะไรนายหรอก เชื่อฉันสิ”
พราวได้โอกาสที่คนเมายากำลังฟังยงยุทธ เลยกัดเข้าที่แขนของคนเมายาเต็มๆจนคนเมายาร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดและตกใจ ยงยุทธพุ่งเข้าชาร์จทันที ด้วยการจับมือที่ถือมีดของคนเมายาบ้าก่อน แล้วรีบบิด จนมีดหลุดมือ
พราวได้โอกาสวิ่งหนีออกมา ยงยุทธแทงเข่า แล้วจับบิดกดลงกับพื้น จับคนเมายาบ้าเอาไว้ได้สำเร็จ ท่ามกลางเสียงปรบมือของเหล่าชาวบ้าน
พราวเดินถือขวดน้ำเย็นๆออกมาจากในมินิมาร์ท เอาเข้ามาให้ยงยุทธที่ยืนคอยอยู่หน้าร้าน
พราวยิ้มแย้ม ยื่นขวดน้ำเย็นให้ “สำหรับฮีโร่ค่ะ”
ยงยุทธยิ้มรับ รับน้ำเย็นมา “ต้องชมคุณด้วยล่ะครับ ถ้าคุณไม่สร้างโอกาสให้ ผมก็คงช่วยคุณออกมาไม่ได้ง่ายๆแบบนี้หรอก”