บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 7 หน้า 2
“ค่ะ คุณภพ”
พอหายมึนชาวบ้านนั่นก็พยายามจะแย่งรถคืน “ช่วยด้วยๆ โจรขโมยฝรั่งดอง ช่วยด้วยโว้ย”
ไตรภพไม่สน ขี่มอเตอร์ไซค์หนีไปทันที
รถกระบะเดชากำลังขับไปตามทางถนนลูกรังเปลี่ยวๆ กะพาภัทรลดาเข้าป่าหรือเข้าไร่ไป เดชานั่งกับภัทรลดาอยู่ที่เบาะหลัง โดยมีลูกน้องคนหนึ่งขับรถ อีกคนนั่งอยู่ที่เบาะหน้า
เดชากระหยิ่มยิ้มย่อง “วันนี้มันโชคดีจังโว้ย อยู่ดีๆ ก็มีเนื้อเดินเข้ามาป้อนถึงปาก”
ลูกน้องเหล่ๆภัทรลดา “อย่าลืมแบ่งให้ฉันเคี้ยวบ้างนะพี่”
ภัทรลดาเห็นสายตาพวกเดชาแล้ว ก็ทั้งกลัวทั้งสะอิดสะเอียน
“เฮ้ย เอ็งรู้รึเปล่าว่านังนี่ลูกใคร พ่อเป็นอดีตนายพล ตอนนี้เป็นสว.เชียวนะโว้ย บุบสลายไป ก็เสียราคาแย่สิวะ”
ภัทรลดาตกใจมาก “นี่รู้จักคุณพ่อฉันด้วยเหรอ”
เดชาหัวเราะชอบใจ “คิดว่าฉันเสี่ยงจับแกมาทำไมวะ นอกจากล้างแค้นพวกบนเกาะแล้ว ก็ขอเงินติดปลายนวมซักสิบยี่สิบล้านก็แล้วกัน”
“ถ้าคิดจะเรียกค่าไถ่ล่ะก็ สืบข้อมูลฉันมาให้มากกว่านี้ดีกว่ามั้ง คุณพ่อฉันพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีมากขนาดนั้นหรอก”
“ถ้าไม่มีเงิน” เดชาชักมีดออกมา ยิ้มหื่นๆ “งั้นขอเป็นลูกเขยแทนก็แล้วกันนะ”
ภัทรลดาเห็นมีดในมือเดชาก็กลัวแต่เห็นสายตาเดชากลับสะอิดสะเอียนผะอืดผะอมยิ่งกว่า
ไตรภพในชุดผู้ป่วย ขี่มอเตอร์ไซค์พ่วงมา ด้วยความเร็วสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาบิดสุดชีวิต ด้วยความเป็นห่วงภัทรลดา ที่แขนไตรภพข้างที่ดึงสายน้ำเกลือออกมา เริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาจากแผล
รถกระบะขับไปตามทาง ภัทรลดาแกล้งยิ้มเยาะ “รู้ว่าคุณพ่อฉันเป็นใครแล้วยังจะกล้าอีกเหรอ คุณพ่อฉันอาจจะไม่รวย แต่ลูกน้องพรรคพวกเพื่อนฝูงก็มีไม่น้อย คิดว่าทำอะไรฉันแล้ว จะรอดไปได้รึไง”
เดชาหน้าเสีย รู้ว่าพ่อภัทรลดาเป็นทหารยศนายพล ก็ชักกลัวๆ
“อย่าไปกลัวพี่ ยิ่งพ่อมันดัง ยิ่งกลัวเสียหน้า ไม่กล้าบอกใครหรอก”
“จริงพี่ ถ่ายคลิปไว้ก็ได้ จะกลัวอะไร”
ภัทรลดากลัวแต่รีบปั้นยิ้มกลบเกลื่อน “ดูละครมากไปรึเปล่า คิดว่าคนอย่างฉันจะกลัวเสื่อมเสีย จนต้องยอมพวกแกหมดทุกอย่างเหรอ แล้วรู้อะไรมั้ย ว่าพ่อฉันส่งคนมารับฉันแล้ว จู่ๆฉันหายไปอีก คุณพ่อฉันพลิกจังหวัดค้นแน่”
เดชาตะคอก “เลิกขู่ได้แล้ว งานนี้ ยังไงฉันก็ต้องได้อะไรติดมือแน่ ไม่ยอมมือเปล่าหรอกโว้ย”