บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 7 หน้า 5
ภัทรลดาหันไปจ้องไตรภพตาเขียวปั้ด “คุณปามีดใส่ฉัน ไม่ได้กลัวซักนิดเดียวว่ามันจะพลาดมาโดน คุณเกลียดฉันมากใช่มั้ย”
ไตรภพเซ็งๆ “ฟังนะ ถ้าจะลักไก่ มันก็ต้องสมจริง ถ้าผมมัวแต่ละล้าละลัง จะขู่มันจนหนีไปได้เหรอ มัวแต่ยื้อกัน รอจนลูกน้องมันฟื้นขึ้นมา ป่านนี้ผมก็โดนจับไปอีกคน หรือไม่ก็โดนฆ่าทิ้งไปแล้ว”
“แล้วคุณแน่ใจได้ไง ว่ามีดที่ปามามันจะไม่โดนฉัน”
ไตรภพส่ายหน้า “ไม่แน่ใจหรอก ผมไม่ใช่มืออาชีพ จะเอาอะไรมาแน่ใจ ก็แค่คุณโชคดีเท่านั้นแหละ”
ภัทรลดาแค้นสุดๆ “ไอ้ ไอ้ ไอ้...”
ไตรภพเดินนำไป “รีบตามมาล่ะ เดี๋ยวพวกมันย้อนกลับมา ผมไม่เหลืออะไรจะขี่ไปช่วยคุณแล้วนะ”
ภัทรลดามองตามไปด้วยความแค้นสุดๆ หยิบก้อนหินบนพื้นขว้างตามหลังไป ก็ไม่โดนไตรภพซะอีก
ที่บ้านศราภัทร ศราภัทร ปิ่นมณี เดินคุยกันออกมาจากข้างในบ้าน
ปิ่นมณีหงุดหงิด “ยัยพิมก็กลับมาแล้ว คุณจะรอลูกหายเพลียก่อนไม่ได้รึไง ทำไมต้องไปคุยกับเพื่อนคุณด้วยก็ไม่รู้”
ศราภัทรหงุดหงิด “เพื่อนสนิทผม ถึงเล่าเรื่องยัยภัทรให้ฟังก็ไม่ทำให้คุณเสียหน้าหรอก อย่างน้อย เค้าก็คงช่วยอะไรผมได้บ้าง ดีกว่านั่งรอยัยพิมตื่นก็แล้วกัน”
ปิ่นมณีหงุดหงิด “รอมาได้ตั้งหลายวัน รออีกนิดไม่ได้รึไงคุณ เกิดอะไรขึ้นมา ยัยพิมจะเอาหน้าไปไว้ไหน” ศราภัทรรำคาญเลยเดินไปขึ้นรถของตน ปิ่นมณีโมโห “คุณจะหนีฉันอย่างงี้ไม่ได้นะ คุณศราๆๆ”
ศราภัทรขับรถออกจากบ้านไปเลย ปิ่นมณีได้แต่มองตามด้วยความเจ็บใจ ส่วนมาลาตีก็คอยแอบดูทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่ข้างใน
พิมลภากำลังคุยกับมาลาตีอยู่ข้างในห้องนอน
“คุณพ่อเธอก็ดื๊อดื้อนะ ก็บอกแล้ว ว่ายัยภัทรหนีตามนายอาทไปทำไมไม่เชื่อซะทีก็ไม่รู้”
“ภัทรไม่เคยมีประวัติเสียหายมาก่อน จะให้คุณพ่อเชื่อได้ยังไงล่ะจ๊ะ”
“โอ๊ย ไอ้พวกใสซื่อนี่ดีนักแหละ” มาลาตียิ้มทะลึ่งๆ “เวลาจุดติดขึ้นมา ขึ้นเขาลงห้วยกันเลยเชียว”
พิมลภาถอนใจ เซ็งๆเพื่อน “แต่ตอนนี้คุณพ่อไปหาเพื่อนท่านให้ช่วยหายัยภัทรแล้วนะ ช้าเร็ว ก็ต้องสืบไปถึงอาท ฉันกลัวว่าเค้าจะใส่ร้ายฉันให้คุณพ่อฟังน่ะสิ”
“โอ๊ย จะไปกลัวอะไร ถ้าพ่อเธอไม่เชื่อเรื่องยัยภัทรหนีตามผู้ชาย แล้วจะมาเชื่อที่นายอาทใส่ร้ายได้ยังไง”
พิมลภาคิดตามอยู่ครู่นึง “ก็จริงของเธอ”
มาลาตี คิดในใจ เบะปากหมั่นไส้ “แค่นี้ก็ต้องให้สอน จะแบ๊วไปถึงไหนยะ”
“เออ มาลาตีจ๊ะ เธออยู่เป็นเพื่อนฉันซักสองสามวันได้มั้ย”
มาลาตีรีบปั้นยิ้ม “ทำไมเหรอจ๊ะ”