บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 17 หน้า 2
ภัทรลดาเดินซึมๆหน้าเครียดออกจากห้องไป โดยมีมาลาตียืนมองตามอยู่หน้าห้อง พอภัทรลดาไปแล้ว มาลาตีก็ปิดประตู หันกลับมาคุยกับพิมลภาที่ยืนอยู่ในห้อง ด้วยสีหน้าท่าทางปกติ ผิดจากเมื่อกี๊ลิบลับ
มาลาตีหน้าเครียดๆ “ยัยภัทรไปละ เธอนี่โหดจริงๆเลย อย่างงี้ยัยภัทรจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้ แล้วไปเอาเงินใครมาก็ไม่รู้” คนพูดทำท่าสยดสยอง “สมัยนี้ ยิงล้างหนี้มีถมไป เธอไม่ห่วงน้องเธอบ้างเหรอ”
พิมลภายิ้มหวาน “ถ้าเธอห่วง เธอก็ช่วยยัยภัทรใช้หนี้สิจ๊ะ”
มาลาตีโวยวาย “จะบ้าเหรอ เงินเป็นล้าน ฉันจะไปหามาจากไหน”
“งั้นก็หยุดพูดเรื่องยัยภัทรเถอะจ๊ะ เมื่อยัยภัทรมั่นใจว่าหาทางออกได้ ก็ปล่อยเค้าไปละกัน จบนะ” พิมลภาเดินเลี่ยงเข้าข้างในไป
มาลาตีมองตามพิมลภา สีหน้าท่าทางหวาดกลัว “เทียบกับยัยนี่ ฉันกลายเป็นนางฟ้าไปเลย”
ที่บ้านศราภัทร ภัทรลดาเดินซึมๆเข้ามาในบ้าน ในหัวคิดแต่เรื่องหาเงินมาใช้หนี้ไตรภพตลอดเวลา หญิงสาวเดินผ่านห้องนั่งเล่น มองเข้าไป ก็เห็นศราภัทรกำลังนั่งดูข้อมูลเกี่ยวกับกล้วยไม้ในไอแพดอยู่ ภัทรลดาไม่มีทางออก เลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาพ่อ กะจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟัง “คุณพ่อคะ”
ศราภัทรยิ้มรับ “อ้าว ยัยภัทร ทำไมวันนี้กลับเร็วนักล่ะลูก”
“พอดีวันนี้ไม่ค่อยมีงานน่ะค่ะ เอ่อ คุณพ่อว่างรึเปล่าคะ”
“ว่างสิ นี่พ่อก็กำลังหาความรู้เรื่องกล้วยไม้เพิ่มเติม ออกจากงานแล้วจะได้มีอะไรทำ ไม่ฟุ้งซ่าน แล้วก็มีรายได้เข้าบ้านด้วยนะ”
“คุณพ่อยื่นใบลาออกแล้วเหรอคะ”
“ฝากเพื่อนไปยื่นวันนี้เอง” ศราภัทรยิ้มบางๆ “เจ็บป่วยแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้มีโอกาสอยู่บ้านมากหน่อย ไม่งั้นก็ทำแต่งานไม่ได้พักซะที”
ปิ่นมณียกถาดใส่ยากับน้ำเปล่าเข้ามา “ฉันจะคอยดู ว่าคุณจะอยู่ติดบ้านได้ซักกี่วัน อย่างคุณ ไม่เกินอาทิตย์ก็เก่งแล้ว” เธอยื่นยากับน้ำให้ศราภัทร
อีกฝ่ายยิ้มขำๆ อารมณ์ดี “ดูแม่เราสิ ไม่เคยให้กำลังใจพ่อเล๊ย” ศราภัทรรับยามากินแล้วดื่มน้ำตาม
ปิ่นมณีหันไปพูดกับภัทรลดา “ตอนนี้รายได้หลักของพ่อกับแม่ ก็อยู่ที่ดอกเบี้ยเงินฝากแล้วนะ ต่อไปจะทำอะไรก็ระวังด้วยละกัน” เธอทิ้งค้อน “ไหนๆก็ไม่เชื่อฟังแม่แล้ว ก็อย่าหาเรื่องมาให้แม่แล้วกัน”
ภัทรลดาหน้าเสีย แม่พูดอย่างงี้ ตนยิ่งไม่กล้าพูดถึงหนี้สินที่ก่อไว้
“แล้วตกลง เรามีอะไรจะคุยกับพ่อเหรอยัยภัทร”
ภัทรลดาหน้าเสีย “เอ่อ ไม่มีค่ะ” หญิงสาวปั้นยิ้ม เข้าไปกอดแขนพ่อ “ภัทรกลับเร็ว ก็เลยอยากประจบคุณพ่อเท่านั้นเองค่ะ”
ศราภัทรลูบหัวภัทรลดาด้วยความเอ็นดู ภัทรลดาหน้าเครียดขึ้นมา จะขอเงินพ่อมาใช้หนี้ ก็ไม่กล้าพูดอีกแล้ว