บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 16 หน้า 4
พิมลภาจ้องหน้าเขม็ง “หวังว่าคงมีแค่นี้ ไม่แอบเก็บอะไรเอาไว้นะ ไม่อย่างงั้น นี่จะเป็นเงินก้อนสุดท้ายในชีวิตของแก”
“อย่ามองผมในแง่ร้ายนักสิจ๊ะที่รัก คนอย่างผมรักษาสัญญานะ อย่างมาก ผมก็แค่นั่งทบทวนความทรงจำดีๆระหว่างเราเท่านั้นเอง”
พิมลภาตวาดแว๊ด “ไสหัวไปไกลๆเลย ฉันสะอิดสะเอียนแกเต็มทนแล้ว”
คำรณจูบแคชเชียร์เช็คเย้ย “วันไหนเหงาขึ้นมา อย่ามาโหยหาผมก็แล้วกัน” คำรณเดินออกจากห้องไป
มาลาตีมองตามด้วยความรังเกียจ “มันน่าจ้างคนตีกบาลสั่งสอนจริงๆ ไอ้แมงกะจั๊วเอ๊ย” หญิงสาวหันไปพูดกับพิมลภา “แล้วเธอจะเอายังไงเรื่องยัยภัทร แค่อาทิตย์เดียว เธอจะไปหาเงินที่ไหนมาตั้งห้าล้าน”
พิมลภายิ้มบางๆ “เรื่องนั้นฉันจัดการได้ เพราะยัยภัทรยอมทำทุกอย่างเพื่อพี่สาวคนนี้อยู่แล้ว”
ที่เมืองชายทะเลแห่งหนึ่ง สมชายรีบวิ่งมาหาไตรภพ ภัทรลดา ที่สะพายเป้กันมาคนละใบ ด้วยความดีอกดีใจ “คุณภพ คุณผู้หญิง สวัสดีครับๆ”
ไตรภพและภัทรลดารับไหว้ ไตรภพทัก “เป็นไงบ้างเรา”
“สบายดีครับ ยิ่งใกล้เปิดเออีซี ยิ่งคึกคักครับ”
“รู้จักเออีซีด้วยเหรอ พัฒนาแล้วนี่หว่า”
“ลูกสอนน่ะครับ เดี๋ยวนี้ผมไม่รู้อะไรก็ถามลูกเอาทั้งนั้นล่ะครับ”
“แล้วเรื่องบนเกาะเป็นยังไงบ้าง”
สมชายหน้าเครียด “เดี๋ยวคุณภพไป คุณภพก็เห็นเองล่ะครับ ผมไม่รู้จะว่าไงแล้ว” เขาเกาหัว “ปวดหัว” สมชายนึกขึ้นได้ “เออ คุยเพลินเลย มาครับ ผมถือให้”
ไตรภพยื่นเป้ให้สมชายรับไป แต่พอจะรับจากภัทรลดา ภัทรลดากลับยืนเหม่อ เพราะเอาแต่คิดเรื่องพิมลภาตลอด
ไตรภพงงๆ “คุณๆ”
ภัทรลดาเพิ่งรู้สึกตัว “คะ อะไรคะ”
“สมชายมันจะถือของให้น่ะ”
ภัทรลดายื่นเป้ให้ “ขอบใจมากจ้ะ”
สมชายรับเป้มา “ไม่เป็นไรครับ” สมชายสะพายเป้เดินนำไปที่เรือ
“เป็นอะไรคุณ ไม่สบายรึเปล่า”
ภัทรลดาหน้าจ๋อยลง หลบสายตาไตรภพ “เปล่าค่ะ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง”
ไตรภพยิ้มแย้ม “งั้นก็ไปเถอะ ผมอยากไปนอนเล่นบนเกาะเต็มทนแล้ว” ไตรภพเดินนำไปอย่างอารมณ์ดี ภัทรลดาได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกผิดต่อไตรภพสุดๆ