บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 16 หน้า 5
ชาวบ้านสองกลุ่มกำลังตั้งวงโต้เถียงกันอย่างหน้าดำคร่ำเครียด
ชาวบ้านคนแรกต่อว่า “เฮ้ย ก็ตกลงกันแล้วไงวะ ว่าจะอยู่กันอย่างงี้ ทีงี้เกิดโลภอะไรขึ้นมาอีก”
ชาวบ้านคนที่สองสวน “ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งโกรธสิวะ คนเรามันมีความจำเป็นไม่เหมือนกัน พวกข้าก็แค่เห็นว่าถ้าสร้างอะไรใหม่ๆขึ้นมาบนเกาะ ก็จะได้มีงานทำ มีเงินขึ้นมาบ้างก็เท่านั้นเอง”
“ถุย เท่านั้นเอง แล้วถ้าต้องมองตาปริบๆ โดนนายทุนกดหัวเหมือนคนเกาะอื่น เอ็งจะเอางั้นเหรอ” ชาวบ้านคนแรกหันไปพูดกับพวกตัวเอง “จริงมั้ยวะพวกเรา”
พรรคพวกของฝั่งทางนี้ รีบส่งเสียงสนับสนุนทันที
พรรคพวกฝั่งโน้น ก็ชักโมโห เริ่มเถียงกันไปมา
ขณะนั้นเอง สมชายก็เดินสะพายเป้ของไตรภพ ภัทรลดาเข้ามา สมชายปรามเสียงดัง “เฮ้ย พอๆๆ อาศัยเกาะเค้าอยู่กันทั้งนั้น จะเถียงกันทำไมวะ โน่น เจ้าของเกาะมาโน่นแล้ว เค้ายังไม่เห็นว่าซักคำเลย”
ไตรภพ ภัทรลดาเดินเข้ามา พวกชาวบ้านเห็นไตรภพก็รีบยกมือไหว้กันทันที
ไตรภพรับไหว้ “ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว เขตเศรษฐกิจพิเศษมันทำอะไรได้หลายอย่างมาก พวกเราส่วนนึงก็อยากมีรายได้เพิ่ม แต่อีกส่วน ก็กลัวว่าเกาะจะเสียหาย ฉันว่าวิธีที่ดีที่สุด ก็คือพรุ่งนี้ให้ชาวบ้านทุกคนมาโหวตกัน ว่าอยากเห็นเกาะของเราเป็นยังไง ตกลงมั้ย”
ชาวบ้านคนที่สองท้วง “แต่คุณภพเป็นเจ้าของเกาะนะครับ จะทำอะไรก็ได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“แต่ฉันอยู่บนเกาะน้อยกว่าพวกเรา เพราะฉะนั้น พวกเราควรจะมีสิทธิตัดสินใจเหมือนกัน”
พวกชาวบ้านหันไปมองหน้ากัน รู้สึกดีขึ้นเยอะที่ไตรภพเปิดโอกาสให้ ภัทรลดามองไปทางไตรภพ ด้วยสายตาแบบรู้ทัน
ไตรภพ ภัทรลดากำลังทำความสะอาดบ้านไป เถียงกันไปอยู่
“เจ้าล่งเจ้าเล่ห์อะไร อย่ามาใส่ความกันนะคุณ”
“น้อยไปสิ คุณรู้อยู่แล้วว่าจะจัดการเกาะนี้ยังไง ยังจะให้ชาวบ้านโหวตอีก”
“เค้าเรียกว่ากุศโลบาย ถ้าผมตัดสินใจเองทั้งหมด ก็ต้องมีทั้งฝ่ายถูกใจและก็ไม่ถูกใจใช่มั้ยล่ะ วิธีนี้ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันที่หลัง”
ภัทรลดาคิดตาม “ก็จริงนะ”
ไตรภพยิ้มกวนๆ “ยอมแพ้แล้วใช่มั้ย เร็ว รีบชมเจ้านายคุณมา”
ภัทรลดายิ้มเยาะ “เสียใจ วันนี้คุณไม่ใช่เจ้านายฉัน คุณมาทำธุระส่วนตัวของคุณ ส่วนฉันมาเยี่ยมคนที่นี่”
“อ้าว เราไม่ใช่เจ้านายลูกน้องกันแล้วเหรอ” ไตรภพยิ้มกรุ้มกริ่ม “งั้นที่เราอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ ก็เป็น...” เขาแกล้งยื่นหน้ามาใกล้ๆภัทรลดา
ภัทรลดารีบฉากหลบมา ชักกลัวๆ “อย่ามาคิดอะไรบ้าๆกับฉันนะ ที่ฉันตามคุณมา...”
ขณะนั้นเอง เด็กหญิงนุ้ยก็วิ่งเข้ามาหาภัทรลดาด้วยความดีอกดีใจ “พี่ภัทรขา สวัสดีค่ะ” นุ้ยเข้าไปกอดภัทรลดา “คิดถึงพี่ภัทรจังเลยค่ะ