บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 11 หน้า 2
คำรณกลัว แกล้งฟอร์ม “แล้วคุณไตรภพมาเล่าให้ผมฟังทำไมครับ”
ไตรภพชี้ไปที่เอกสารคำสั่งย้าย “เซ็นรับทราบตรงนี้ด้วย แล้ววันที่หนึ่งคุณก็ไปเริ่มงานที่นั่นได้เลย”
คำรณขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ แต่ก็ไม่กล้าหือกับไตรภพ เพราะกลัวไตรภพเอาเรื่อง
ที่ห้องทำงานอรรณพ พิมลภามีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อรับทราบข่าวนี้ “แล้วคุณไปเซ็นรับทราบทำไม ถ้าเค้ามีหลักฐานจริง ป่านนี้คงลากคอคุณเข้าคุกไปแล้ว ไม่ทำแค่ย้ายไปต่างจังหวัดหรอก”
คำรณฉุกคิดขึ้น “จริงด้วย” เจ็บใจมาก “เสียท่ามันจนได้ คุณพิมต้องช่วยผมนะครับผมไม่อยากไป อยากอยู่กรุงเทพฯมากกว่า”
“คุณเซ็นไปแล้ว ฉันจะไปช่วยอะไรได้ แล้วที่สำคัญ ใครใช้ให้คุณหาคนไปทำร้ายเค้า ฉันไม่ได้สั่งคุณเลยนะ” พิมลภาเซ็งสุดๆ “ทำก็ทำไม่สำเร็จ แล้วยังโดนย้อนกลับมาแบล็คเมล์อีก”
มาลาตียิ้มขำๆ ไม่ได้สนใจคำรณจะซวยแม้แต่น้อย
คำรณหน้าเสีย “แต่ที่ผมทำไป ก็เพราะผมเจ็บใจแทนคุณพิมนะครับ ตั้งใจจะสั่งสอนมันเท่านั้นเอง แต่ผมไม่คิดว่ามันจะมีพิษสงมากขนาดเนี้ย”
มาลาตีแขวะ “คิดน้อยอย่างงี้ ถึงได้โดนเล่นงานเข้าไปไงล่ะ ที่หลังก็คิดให้เยอะๆหน่อยสิจ๊ะ สถานการณ์ยิ่งไม่ค่อยดีอยู่ ยังจะทำตัวเป็นภาระอีก”
คำรณโมโห “หุบปากไปเลย ใครจะไปเหมือนคุณล่ะ ส่งตาเล็กตาน้อยให้มันตลอดเวลา ถ้าไม่มีใครเห็น คงลากไปกินในน้ำแล้วมั้ง”
มาลาตีโมโห ตวาดแว๊ด “ฉันไม่ใช่ตัวเงินตัวทองนะ”
“ก็แล้วใครว่าใช่ล่ะ” คำรณยิ้มเยาะ “คุณมันประเภทดอกไม้สีทองต่างหาก”
มาลาตีโมโห ยิ้มดูถูก “ก็ถึงได้มาคบกับพวกปีกทองอย่างคุณไง”
คำรณโมโห ตั้งท่าจะสวน พิมลภารีบตัดบท “พอได้แล้ว ทั้งคู่น่ะแหละ” เธอหันไปมองหน้าคำรณ “แต่มาลาตีก็พูดถูกนะ ตอนนี้เค้ารวบอำนาจไว้เกือบหมดแล้ว แม้แต่ตัวฉันเองจะทำอะไรยังลำบากเลย เอาเป็นว่าคุณทนไปอยู่ที่นั่นซักสามสี่เดือนละกัน ถ้ามีโอกาส ฉันจะหาทางย้ายคุณกลับมาเอง”
คำรณเจ็บใจสุดๆ “ครับ คุณพิม”
พิมลภาสีหน้าเคร่งเครียด นับวันไตรภพจะกดดันตนมากขึ้นทุกที
ไตรภพเดินคุยมากับประโยชน์
“น่าเสียดายนะครับที่ได้แค่ขู่ ถ้ามีภาพจากกล้องวงจรปิดจริงๆ ก็จบไปแล้ว”
“ขู่ให้ย้ายไปที่อื่นได้ก็ดีแล้วครับ ถือว่าตัดแขนไปข้าง”
ประโยชน์ยิ้มขำๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ “เอ่อ ยังไงเสาร์นี้อย่าลืมไปงานเลี้ยงนะครับ”