บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 2
สัทธา หทัยรัตน์ นั่งคุยอยู่ที่มุมหนึ่งของเดือนประดับ
สัทธาพูดปลอบใจหทัยรัตน์ “พี่ว่า..เราอย่าไปใส่ใจเลย อาสีสุกจะจับคู่หนึ่งกับยัยส่องก็เลยมาขวาง กันท่าไปอย่างนั้น และที่หนึ่งมาวันพรุ่งนี้ก็เพราะคุณพ่อคุณแม่เชิญ ไม่ได้เกี่ยวกับอาสีสุกสักนิด”
สัทธาเล่าให้ฟังว่าหลังงานเลี้ยงต้อนรับเลิก อนวัชเดินออกมาส่งสัทธา สุทธิ์ ทิพย์ สุดา สีสุก ส่องแสง
สัทธาชม “งานวันนี้สนุกมาก อาหารก็อร่อยทุกอย่าง”
อนวัชเห็นพ้อง “ฝีมือนมพิมพ์คงเส้นคงวา ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี รสยังดีไม่มีเปลี่ยน”
สุทธิ์เสนอ “หนึ่งต้องหาเวลาให้พวกเราที่บ้านเดือนประดับได้เลี้ยงต้อนรับบ้างนะ ไปลองดูสิว่า อาหารฝีมืออาทิพย์ยังอร่อยเหมือนที่หนึ่งเคยชอบหรือเปล่า ?”
สีสุกตาลุกวาว ส่องแสงดีใจ แต่ไม่แสดงออกมาก ยังมีฟอร์ม
สุดารีบสนับสนุนสัทธา “ใช่ .. ถ้าพรุ่งนี้ปุ้มจะอยู่รับประทานอาหารกับพี่หนึ่งก็ไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอก”
“ปุ้มจะอยู่ หรือไม่อยู่ ไม่ใช่เพราะคำพูดของคนอื่น แต่เป็นเพราะการตัดสินใจของปุ้มเอง และปุ้มก็ไม่คิดที่จะอยู่ เพราะปุ้มไม่ได้ยินดีกับการกลับมาของเค้า นี่ขนาดมาถึงได้ไม่นานชีวิตปุ้มก็เริ่มวุ่นวายแล้ว ถ้าเข้าไปยุ่งมากกว่านี้ ชีวิตคงจะไม่มีทางสงบแน่”
“พี่ว่ามันคงไม่เลวร้ายแบบนั้นหรอก..อย่าคิดมากเลยนะ”
สัทธายุส่ง “ปุ้ม..พี่อยากให้ปุ้มได้เจอกับหนึ่ง เจอกันต่อหน้าสองแม่ลูกนั่นแหละ แล้วก็ทำให้รู้กันไปเลยว่าปุ้มไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิด “
สุดาจับมือให้กำลังใจ “พี่เห็นด้วย ถ้าปุ้มมัวแต่หนี ..ปุ้มก็จะไม่ได้พิสูจน์ตัวเอง ..”
สัทธาย้ำ “เพราะฉะนั้นวันพรุ่งนี้ปุ้มต้องอยู่เจอกับหนึ่งให้ได้..เชื่อพี่ !!!”
สุดากับสัทธา ทั้งยุ ทั้งให้กำลังใจ ..
เช้าวันต่อมา หน้าบ้านเดือนประดับ หทัยรัตน์โผล่หน้าออกมาอย่างระมัดระวัง มองซ้ายมองขวา เห็นทางสะดวก รีบย่องออกมาเตรียมหนี
สัทธากับแป้นยืนอยู่กลางห้องนอนหทัยรัตน์ ที่ว่างเปล่า “ยัยปุ้มหายไปไหน ?”