บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 2 หน้า 4
“ในระหว่างที่เรารออาสีสุกกับยัยส่อง ผมขออนุญาตพาหนึ่งเดินรอบๆ เดือนประดับ ระลึกความหลังสักหน่อยนะครับ รับรองคราวนี้ไม่มีปลาไหม้ หมูไหม้ หรือ วัวไหม้ใดๆทั้งสิ้น” สัทธายิ้มทะเล้น “ไปมั้ยหนึ่ง”
“ไปสิ ฉันไม่ได้มาที่นี่ตั้งนานอยากรู้ว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง”
สัทธากับอนวัชลุกจะเดินออกไป สุดาหันมาทางทิพย์ “แป้นไปด้วยนะคะ “
ทิพย์จับไว้ “เดี๋ยวแป้น...นี่ปุ้มหายไปไหน เห็นตื่นมาช่วยงานในครัวตั้งแต่เช้ามืด แต่พอสายๆไม่เห็นหน้าเลย”
อนวัชชะงักนิดๆ ตอนได้ยินชื่อ
สุดายิ้มแห้งๆ “ปุ้มเค้าออกไปทำธุระน่ะค่ะเห็นว่าจะกลับเย็นๆ”
อนวัชหันมาถามสัทธาด้วยความอยากรู้ “ปุ้มคือใคร? ตั้งแต่มา ฉันได้ยินชื่อนี้หลายครั้งแล้ว .. ตกลงปุ้มคือใคร ? ใครคือปุ้ม ?”
สัทธา สุดา หนึ่ง ย้ายมานั่งคุยกันที่อีกห้องหนึ่ง
“ก็ยัยปุ้มไง แกลืมยายกระปุกตั้งฉ่ายคู่กรณีของแกแล้วหรือไงหา?”
“กระปุกตั้งฉ่าย..” อนวัชขำเยาๆ นึกออก “โธ่ นี่ฉันลืมยัยเด็กนั่นไปสนิท ป่านนี้คงจะอ้วนจนเดินไม่ไหวแล้วมั้ง ตอนนั้นอายุไม่ถึงสิบขวบยังอ้วนเหมือนหมูเดินแทบไม่ไหว”
“ใครว่าคะ ตอนนี้ปุ้มเค้าผอมกว่าแป้นอีกทหุ่นดียังกะดาราภาพยนตร์ แล้วก็เคยเป็นถึงดาวจุฬามาแล้วนะ มีแต่หนุ่มๆ ตามจีบ”
อนวัชแค่นหัวเราะ “พี่ไม่เชื่อ เราโฆษณาเกินความจริงแน่ๆ”
“ถ้าไม่เชื่อ..ก็ต้องดูด้วยตาตัวเอง” สุดาเดินไปหยิบรูปของหทัยรัตน์ที่ใส่กรอบไว้แล้ววางคว่ำไว้ที่โต๊ะ “รับรองได้เลยว่าถ้าพี่หนึ่งเห็นแล้วจะต้องจำปุ้มไม่ได้แน่ๆ”
สัทธาหยิบรูปหทัยรัตน์ตอนเด็กที่ใส่กรอบและวางคว่ำไว้ใกล้กัน “เพื่อให้เห็นความแตกต่างชัดเจน เรามีรูปเปรียบเทียบในตอนเด็กให้ดู นี่คือเด็กหญิงกระปุกตั้งฉ่ายตอนอายุ 12 ขวบ แท่น แทน แท้น”
สัทธาหันรูปหทัยรัตน์ตอนเด็กให้อนวัชดู ด้วยท่าทางเหมือนนักมายากล อนวัชขำในท่าทางของสัทธา
“และนี่คือนางสาวกระปุกตั้งฉ่าย ณ. ปัจจุบัน !!!”
อนวัชยิ้มรอดู สุดาค่อยๆ หันรูปหทัยรัตน์มาให้อนวัชดู อนวัชค่อยๆ อึ้งๆ เมื่อเห็นรูปของหทัยรัตน์
สัทธากับสุดายิ้ม “เป็นไงหล่ะ อึ้งไปเลย”
“ยัยผู้หญิงไม่มีมารยาทคืนนั้น คือ ยัยกระปุกตั้งฉ่ายเหรอเนี่ย ????”
“..ผู้หญิงไม่มีมารยาท ?”
“คืออะไร ?”
“ฉันไปงานเลี้ยงต้อนรับที่เพื่อนนักเรียนเก่าฝรั่งเศสจัดให้ คืนนั้นมีการแข่งขันเต้นรำโดยไม่ให้คู่เต้นเห็นหน้ากันก่อน พอม่านเปิดออกเค้าก็วิ่งหนีไปเลย..ไร้มารยาทที่สุด”