บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 4 หน้า 12
คุณชายประสาทพรพยักหน้ารับ รู้สึกสบายใจที่ได้ปรึกษากับสุดา
เช้าวันต่อมา ที่บ้านกนกพร
กรกนกร้องไห้ หทัยรัตน์นั่งปลอบใจอยู่ข้างๆ “อย่าร้องไห้เลยนะคะ ถ้าคุณหญิงต้องไปอยู่ที่วังจริงๆท่านพ่อคงไม่ยอมให้ใครมารังแกคุณหญิงหรอกค่ะ”
“แต่ท่านพ่อต้องทำงานไม่มีเวลาอยู่กับหญิงหรอกค่ะ แล้วเวลาท่านพ่อไม่อยู่ คุณราศรีต้องมารังแกหญิง หญิงรู้ว่าเธอเกลียดหญิง แล้วหญิงก็ไม่ชอบเธอค่ะ” หทัยรัตน์มองกรกนกด้วยความเห็นใจ กรกนกดึงมือหทัยรัตน์มาจับไว้ “คุณครูขา..คุณครูรักหญิงมั้ยคะ ?”
หทัยรัตน์จับมือกรกนกตอบและยิ้มอย่างอ่อนโยน “รักสิคะ”
“คุณครูรักหญิง คุณครูต้องช่วยหญิงนะคะ ช่วยพูดกับพี่ชายให้หญิงอยู่กับแม่โอที่นี่ ไม่ส่งหญิงไปอยู่กับท่านพ่อนะคะ” กรกนกน้ำตาร่วง
หทัยรัตน์สงสารจับใจ
คุณชายประสาทพรถอนใจด้วยความลำบากใจ “ผมเองก็ไม่อยากให้หญิงไป แต่ท่านพ่อมาอ้อนวอนและให้สัญญาว่าท่านจะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับหญิง”
“คุณชายแน่ใจว่าจะเป็นแบบนั้นเหรอคะ ?”
“ตอบตามตรงผมเองก็ไม่แน่ใจ”
“แล้วคุณชายจะส่งคุณหญิงไปเหรอคะ ? คุณหญิงเธออ้อนวอนให้ดิฉันมาช่วยพูดขอให้เธออยู่ตามลำพังกับแม่โอที่นี่”
คุณชายประสาทพรคิดแล้วก็ยอม “ผมจะหาทางบ่ายเบี่ยงท่านพ่อไม่ให้พาหญิงไปอยู่ที่วัง และหาที่อยู่ใหม่ แต่มันอาจจะกระทบต่อการเดินทางมาสอนของคุณ”
“อย่ากังวลเลยค่ะ ดิฉันตามไปสอนคุณหญิงได้ทั้งนั้น ขอให้เป็นที่ที่คุณหญิงสบายใจดิฉันก็ยินดีค่ะ”
“ขอบคุณครับ แล้วผมจะรีบหาที่อยู่ใหม่ให้หญิงเร็วที่สุด” คุณชายประสาทพรรับปากแข็งขัน
ที่บ้านเพชรลดา คุณชายประสาทพรนั่งคุยกับอนวัช และวิทย์
วิทย์ตอบรับด้วยความยินดี “มาเลยชาย..ลุงยินดี..ชายจะให้หญิงมาอยู่เพชรลดานานแค่ไหนก็ได้ จะกี่ปีกี่เดือนลุงยินดีและเต็มใจ”
คุณชายประสาทพรยกมือไหว้ “ขอบพระคุณคุณลุงมากครับ”
“ไม่ต้องขอบอกขอบใจกันหรอก เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เราก็คนกันเองทั้งนั้น..นอกจากเรื่องที่พักแล้วชายมีอะไรให้ลุงช่วยอีกหรือเปล่า?”