บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 8 หน้า 4
วันต่อมา ทะเลตอนเช้า ความสงบของทะเลสวยงาม แตกต่างจากบ้านพนัสพงษ์โดยสิ้นเชิง หทัยรัตน์ยืนอยู่ในชุดเก๋ มองดูทะเลอย่างสบายใจ หทัยรัตน์สูดหายใจเต็มปอด
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงอนวัชพูดขึ้น “เมื่อคืนเธอแอบดูฉันทำไม?? “
หทัยรัตน์ตกใจ หันมาเห็นอนวัชยืนอยู่ หทัยรัตน์รีบเก๊ก “ใครแอบดูคุณ”
“แม่โอบอกว่าเธอแอบดูฉันอยู่หน้าห้องคุณหญิง เรียกให้เข้าไปในห้องก็ไม่ยอมเข้า”
“แม่โอเข้าใจผิด ฉันไม่ได้แอบดูคุณสักหน่อย ฉันดูคุณหญิงต่างหาก”
“ปากแข็ง...ไม่ยอมรับก็ตามใจ..ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหนา.ฉันชินแล้วกับการโดนผู้หญิงแอบมอง”
หทัยรัตน์แหวะ เบ้หน้าหนี พึมพำ “หลงตัวเอง” อนวัชไม่ได้ยิน
อนวัชมองซ้ายมองขวา “แล้วนี่หมอประสงค์ไม่ออกมาเดินกับเธอเหรอ”
หทัยรัตน์ย้อน “คุณเห็นคุณหมอหรือเปล่าล่ะคะ?? ถ้าเห็นก็แปลว่า “มา” ถ้าไม่เห็นก็แปลว่า “ไม่มา””
“ไม่ต้องมาตีฝีปาก ที่ฉันถามเพราะสงสัย ปกติตัวติดกันยังกับฝาแฝดอินจัน ตอนนี้ยังไม่เห็นแต่อาจจะนัดกันไว้ก็ได้ เรื่องลับๆล่อๆ หลบๆ ซ่อนๆ ถนัดนักไม่ใช่เหรอ”
หทัยรัตน์กัดฟันกรอดแค้นใจโดนด่า พลันมองไปด้านหลังอนวัช เห็นส่องแสงเดินมา ก็ยิ้มเยาะ ก่อนจะสวนกลับ “ดิฉันไม่ได้นัดคุณหมอหรอกค่ะ เราสองคนไม่ได้ตัวติดกัน แฝดอินจันของจริง น่าจะเป็น .. คุณกับคุณส่องแสงมากกว่า” หทัยรัตน์ยิ้มกริ่มแล้วเดินหนีไปเลย อนวัชยังงง
ทันใดนั้นเสียงส่องแสงดังมาจากด้านหลังอนวัช “พี่หนึ่งขา...พี่หนึ่ง” อนวัชหันไปเห็นส่องเดินมาหา ยิ้มร่าก็เข้าใจความหมาย อนวัชหันไปทางหทัยรัตน์ เห็นหทัยรัตน์เดินเข้าบ้านไปแล้ว
“พี่หนึ่งคุยอะไรกับปุ้มเหรอคะ ? ส่องมาขัดจังหวะหรือเปล่า” ส่องแสงแกล้งหยั่งเชิง
“ไม่หรอกครับ พี่ก็ถามเรื่องทั่วไป ไม่มีอะไรสำคัญ” ส่องแสงยิ้มเบาใจ อนวัชถามต่อ “แล้วน้องส่องมาหาพี่มีอะไรหรือเปล่าครับ”
วิทย์ คุยกับอนวัช ส่องแสง และสีสุกในห้องนั่งเล่น
“พ่อให้ส่องไปตามหนึ่งมาเอง ... วันนี้พ่อจะไปเล่นกอล์ฟ หนึ่งจะไปกับพ่อมั้ย..”
“ไปครับ ผมไม่ได้ตีกอล์ฟกับคุณพ่อมานานแล้ว นึกถึงอยู่เหมือนกัน”
สีสุกรีบสะกิดส่องแสง..
“ส่องกับคุณแม่ขอไปด้วยได้มั้ยคะคุณลุง”
“ถ้าหนูส่องกับสีสุกไม่เบื่อ ก็เอาสิลูก..ไปด้วยกัน”
“อู้ยยยย ไม่เบื่อหรอกค่ะคุณพี่ น้องกับลูกส่องเป็นคนชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เราจะได้ร่วมสมัย ไม่ตกยุค ลูกส่องเคยบ่นๆว่าอยากเล่นกอล์ฟ ได้ไปวันนี้ก็ดีเลยค่ะ จะได้ให้คุณหนึ่งสอนน้องตีกอล์ฟด้วย....ได้มั๊ยคะคุณหนึ่ง”
“ได้สิครับ ด้วยความยินดี”