บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 8 หน้า 4
อาจูน้อยใจ “นี่คุณหาว่าฉันเป็นภาระของคุณเหรอคะ”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เพียงแต่มีเธอมาด้วย เราก็ต้องระวังตัวมากกว่าเดิมเท่านั้นแหละ”
“ก็ความหมายเดียวกันแหละ ฉันเป็นตัวถ่วงที่ทำให้พวกคุณหนีไปตอนนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณก็ไม่คงถูกจับตัวมา ฉันมีแต่สร้างปัญหาให้คุณ ปกป้องตัวเองก็ไม่ได้ แต่ฉันจะบอกให้นะว่า ฉันดูแลตัวเองได้ เชื่อมือกันซักนิดก็ไม่มี”
ทรงกลดเอาปืนกระบอกเล็กยัดใส่มืออาจูเพื่อให้หยุดพูด “ฉันยกให้!” อันมองทรงกลดอย่างไม่เห็นด้วย “ฉันไม่เชื่อมือเธอหรอก แต่เชื่อใจ!”
อาจูยิ้มกว้างอย่างดีใจที่ทรงกลดวางใจในที่สุด อันแอบส่ายหน้าใส่ทรงกลดอย่างไม่เห็นด้วย
อาจูนั่งหน้าตาเหรอหรามองทรงกลดกับอันที่กำลังตรวจเช็คปืนของตัวเองอยู่ อาจูจ้องมองทรงกลดที่กำลังบรรจุกระสุนให้ดูเป็นตัวอย่าง “นี่..ใส่กระสุนแบบนี้” ทรงกลดใส่กระสุนจนเสร็จสรรพแล้วส่งปืนกระบอกเล็กให้กับอาจู
อาจูรีบลุกขึ้นยืน แล้วยกปืนขึ้นเล็งทำท่าจะลองยิงทันที
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน..เอากระสุนออกก่อนดีกว่า” ทรงกลดรีบดึงปืนกลับมาเพื่อเอากระสุนออกหมด
ทรงกลดส่งปืนให้อาจูใหม่ อาจูจับปืนอย่างคนที่จับปืนไม่เป็นด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ
“จับปืนให้มั่นๆ แบบนี้” ทรงกลดเอามือโอบรอบตัวอาจูไว้แล้วเอามือทาบลงไปที่มืออาจูพยายามช่วยยึดปืนให้มั่นคง “จับปืนแบบนี้ แล้วเล็งไปข้างหน้า”
อันมองทรงกลดที่สอนการยิงปืนให้อาจูอย่างแนบชิดเหลือเกิน ต้องกระแอมไอออกมาเพื่อให้รู้ตัว
ทรงกลดกับอาจูหันไปมองอันที่กลั้นยิ้มอยู่ อาจูต้องรีบเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของทรงกลด
“ผมไปนอนข้างนอกนะครับ จะได้เฝ้ายามไปด้วย”
“เฮ้ย! ไม่ต้อง!”
“ปากตรงกับใจหน่อยครับ นายน้อย” อันเดินยิ้มออกไปอย่างขำๆ
อาจูถอยห่างออกจากทรงกลดไปอีกอย่างเก้อเขิน
ทรงกลดก้าวไปดึงตัวอาจูให้มาใกล้ๆตัว “หนีไปไหน จะเรียนไม่เรียน” ทรงกลดดึงตัวอาจูมาโอบตัวไว้หลวมๆ สอนการยิงปืนแบบใกล้ชิดอย่างเนียนๆไป อาจูเงยหน้าทรงกลดที่ก้มหน้าลงมาใกล้ๆ ทรงกลดยิ้มให้อย่างไม่รู้ไม่ชี้
ทรงกลดดันหน้าอาจูให้หันมองตรงไปข้างหน้า “มองตรงไปข้างหน้า สมมุติว่าแจกันตรงนั้นเป็นเป้าหมาย เล็งตรงไป” ทรงกลดจับมืออาจูไว้ให้เล็งปืนไปยังแจกัน ทรงกลดปล่อยมือจากอาจู
อาจูยืนนิ่งและเล็งปืนอย่างแน่วแน่ อาจูเหนี่ยวไกปืนแล้วยิงออกไป ยิ้มอย่างมั่นใจขึ้นเมื่อรู้สึกเริ่มคุ้นเคยกับปืน “ไม่ยากอย่างที่คิด”
“เราใช้ปืนเมื่อจำเป็นเท่านั้น แล้วฉันก็หวังว่า เธอจะไม่ต้องใช้มัน เพราะฉันมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องเธออยู่แล้ว”
“ฉันบอกแล้วว่า ฉันปกป้องตัวเองได้”
“ฉันรู้ว่า เธอเก่ง แต่ฉันอยากปกป้องและดูแลเธอ..ไม่ใช่แค่วันนี้..แต่ตลอดไป” ทรงกลดดึงอาจูเข้ามากอดไว้