บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 4 หน้า 2
“นี่เธอจะใจเย็นไปถึงไหน ไม่คิดทำอะไรบ้างหรือไง” เหม่ยลี่เบาเสียงลง “ถ้าคิดจะทำอะไรก็รีบๆลงมือ เดี๋ยวจะสายเกินไป แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”
“ฉันเป็นคนคิดแล้ว ลงมือทำทันที เธอไม่ต้องห่วงหรอก!” หมงยิ้มอย่างเป็นนัยว่าได้หาทางจัดการทรงกลดไปแล้ว
อันพุ่งไปที่กองลังสินค้าที่ล้มกองระเนระนาดอยู่ ฝุ่นฟุ้งไปทั่วจนไม่เห็นว่าทรงกลดอยู่ตรงไหน “นายน้อย!”
อาจูยืนตกใจอยู่พักเดียวก็ได้สติ รีบเข้าไปช่วยอันลากลังสินค้าออกมา คนงาน 4-5 คนวิ่งเข้ามาอย่างตกใจที่ได้ยินดังโครมคราม
“เฮ้ย! มาช่วยกันหน่อย!” อันเรียก
กลุ่มคนงานรีบเข้าช่วยอันทั้งยกทั้งลากกองลังสินค้า เพราะคิดว่าทรงกลดติดอยู่ข้างใต้
“นายน้อย! ได้ยินผมมั้ยครับ”
“คุณที!”
อาจูกับอันยังคงพยายามลากลังสินค้าออกอย่างไม่ย่อท้อ
“นายน้อย!”
“คุณที!”
“ได้ยินแล้ว! เรียกอยู่นั่นแหละ!” อาจูกับอันหันขวับมองไปตามเสียง ฝุ่นตลบทั่วบริเวณเริ่มจางลง
ทรงกลดหลบกองลังสินค้าถล่มใส่ได้ทัน แต่ก็กระเด็นไปไกล อาจูกับอันรีบตรงไปหาทรงกลดที่ดันฝาลังสินค้าที่ทับตัวอยู่ออกไป ทรงกลดลุกขึ้นมาได้อย่างปกติแม้เนื้อตัวจะคลุกฝุ่น ส่วนอาจูกับอันก็มีสภาพไม่แตกต่างกัน
“นายน้อย!”
“ฝีมือใคร?!”
อาจูหน้าเหวอไม่เข้าใจที่ทรงกลดถาม อันนิ่งเครียดเข้าใจในทันทีว่าทรงกลดโดนลอบทำร้ายอีกครั้ง ทรงกลดกวาดตามองคนงานที่เริ่มเข้ามามุงดูอย่างจับพิรุธ
ทรงกลดกับอันเดินมาที่บริเวณด้านหลังของกองลังสินค้า อาจูเดินตามรั้งท้ายมา
อันชะงักแล้วชี้ไปที่พื้น “เป็นอย่างที่นายน้อยคิดไม่มีผิด”
ทรงกลดกับอาจูมองตาม เห็นรอยเท้าที่ปรากฏชัดบนพื้นที่มีฝุ่นหนา “ไอ้หมาลอบกัด!”
“ผมสอบถามผู้จัดการแล้ว ไม่มีคนงานมาใหม่ ไม่เห็นใครแปลกหน้าเข้ามาเลย”
“งั้นก็ต้องเป็นฝีมือคนของเรานี่แหละ”
“ผมจะสอบปากคำคนงานทุกคนเอง”
“เสียเวลาเปล่า ไม่รู้จ้างกันมากี่ต่อ ไม่มีทางสาวถึงไอ้คนบงการได้หรอก”
“แต่ยังไงผมก็ต้องลากไอ้คนเนรคุณออกมารับโทษ”
“เราจับตัวไอ้คนบงการให้ได้ดีกว่า คนที่อยากกำจัดฉันให้พ้นทางก็มีไม่กี่คน”