บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 1
บรรยากาศศาลเจ้าตอนเช้ามืด มีการเตรียมงานสารทจีนครั้งใหญ่ คนของศาลเจ้าเตรียมโต๊ะเซ่นไหว้ บ้างเตรียมข้าวของบริจาคเพื่องานทิ้งกระจาด บ้างจัดเตรียมเวทีของโรงงิ้วชั่วคราวบริเวณลานกว้างกลางแจ้ง ซินแสง้วงเดินช้าๆ ออกมาดูการเตรียมงานไป ก้มลงเก็บขยะระหว่างทางไปด้วย คนของศาลเจ้าช่วยกันขึงป้ายผ้า “ประเพณีทิ้งกระจาด ศาลเจ้าตั่วเหล่าเอี๊ย ปี ๒๕๐๐” ทันทีที่ป้ายผ้าขึงเสร็จ เสียงปังๆๆดังสนั่นขึ้นทันที ทุกคนที่กำลังเตรียมงานสะดุ้งโหยง ซินแสง้วงไม่สะทกสะท้านกับเสียงดังแม้แต่น้อย ก้มลงเก็บเศษเชือกเศษกระดาษที่พื้นขึ้นมาอย่างสงบนิ่ง เด็ก 2-3 คนที่จุดประทัดเล่นพากันวิ่งหนีออกไปทันทีทันควัน
ซินแสง้วงพึมพำ “เบื้องบนกำหนดลงมาแล้ว...”
ซินแสง้วงนิ่งหย่างรู้เค้าลางของวันนี้ ว่าจะต้องมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
ที่หน้าบ้านทรงกลดมีสิงโตหินสลักสองตัวอยู่หน้าทางเข้าบ้าน เสียงปืนดังเปรี้ยงขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
ทรงกลดลั่นกระสุนออกไปดังปังๆๆๆ จนปืนหมดกระสุน ทรงกลดยืนหน้านิ่ง ค่อยๆ ลดปืนลง มองไปที่เป้ารูปคนตรงหน้าที่อยู่ห่างไป เป้ากระดาษพรุนไปด้วยกระสุน กระสุนทุกนัดตรงไปที่จุดเดียวคือตรงที่หัวใจ
อันถือเสื้อสูทเดินเข้ามาหาทรงกลดที่เริ่มบรรจุกระสุนใหม่อย่างคล่องแคล่ว “รถพร้อมแล้วครับ”
ทรงกลดบรรจุกระสุนเสร็จ ก็เสียบปืนใส่ซองเข้าเหน็บที่เอวทันที
“วันนี้วันมงคลนะครับ”
“ปืนกระบอกนี้ไม่เคยอยู่ห่างจากตัวฉัน แล้วแกคิดว่าคนชั่วๆ มันหยุดงานวันตรุษวันสารทด้วยงั้นเหรอ”
“วันนี้นายใหญ่ให้คนคุ้มกันตามไปเป็นสิบเลยนะครับ”
“ก็ให้ไอ้พวกนั้นคุ้มกันอาป๊าไป ส่วนฉัน..ฉันดูแลตัวเองได้!”
อันส่งเสื้อสูทให้ แต่ทรงกลดกลับคว้าเสื้อแจ็คเก็ตที่พาดอยู่บนเก้าอี้ไปแทน แล้วเดินเร็วๆ ออกไป อันมองตามอย่างเข้าใจความเป็นตัวของตัวเองของทรงกลด
บริเวณโถงบ้าน ทรงกลดเดินพลางใส่เสื้อแจ็คเก็ตพลาง แล้วชะงักนิ่ง เพราะเจ้าสัวตง ป๊าของทรงกลดยืนรออยู่กับเหมยลี่ภรรยาใหม่รุ่นลูกที่แต่งตัวสวยพร้อม ถัดไปเป็นหมงลูกบุญธรรมเจ้าสัวที่ไอเป็นระยะๆ มีปอยืนอยู่หน้ากลุ่มลูกน้องแก๊งที่เตรียมยกขบวนไปคุ้มกัน
เจ้าสัวตงหันไปมองทรงกลด แล้วเอ่ยตำหนิ “มาได้ซักที ไป ไปกันได้แล้ว”
ทรงกลดมองเหมยลี่อย่างเหยียดๆ “ไปด้วยเหรอ”