บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง สิงห์ ตอนที่ 1 หน้า 5
อาเส็งคือพ่อของคณินที่ทำโรงสีอยู่ปากน้ำโพ
เจ้าสัวตงปลอบ “เดี๋ยววันเชงเม้งก็ได้เจอกันแล้ว เฮีย” วันเชงเม้ง ทั้งหมดจะไปไหว้สุสานของเช็งพ่อของธามด้วยกัน
“อาเช็งตายไปกี่ปีแล้วนี่ วันเดือนปีมันผ่านไปเร็วจริงๆ” เซียะรื้อฟื้น
“ถึงจะผ่านไปกี่ปี อั๊วก็จะไม่มีวันลืม” เจ้าสัวตงมองไปกลุ่มชาวบ้านยากไร้ที่เบียดเสียดกันรอของทิ้งกระจาด
35 ปีก่อน เซียะ ตง เช็ง เส็งและสุงเบียดเสียดกับกลุ่มชาวบ้านเพื่อรับถุงข้าวสารจากโรงเจอย่างทุลักทุเลและยากลำบาก สุงนั้นอาวุโสและมีคุณธรรมสูงสุด ทุกคนจึงเห็นพ้องให้เป็นผู้นำกลุ่ม
ตงกับสุงกอดถุงข้าวสารหลุดออกมาจากกลุ่มชาวบ้านที่ยังเบียดเสียดยื้อแย่งข้าวสารกัน เซียะกับเช็งหลุดตามออกมาพร้อมถุงข้าวสาร เส็งหลุดออกมาเป็นคนสุดท้าย ทุกคนหันไปมองเส็งที่ยิ้มแห้งๆ ออกมามือเปล่า เส็งท่าทางกะล่อนเจ้าชู้เหมือนคณินลูกชาย
เช็งประชด “มัวแต่มองผู้หญิงล่ะสิ”
“เออ..เฮ้ย! ไม่ใช่! แย่งกับเขาไม่ทันต่างหาก” สุงยัดถุงข้าวสารให้เส็งไปโดยไม่ต้องคิด “เฮ้ย! เฮีย!”
“เอาไป ไม่ต้องพูดมาก” สุงเดินออกไปอย่างไม่ให้เส็งต้องปฏิเสธ
“เฮีย! เฮียสุงๆ”
“ไม่ต้องเรียกให้เหนื่อย” เซียะตัดบท
ตงตัดสินใจทันที “เดี๋ยวเอาข้าวสารมารวมกัน แล้วแบ่งเป็นห้าส่วน ก็หมดปัญหา”
เซียะยังไม่แน่ใจ “ลื้อพูดให้เฮียสุงยอมให้ได้ก็แล้วกัน อาตง”
ตงกับเซียะมองหน้ากันขำๆและอ่อนใจ แล้วหันไปมองสุงที่เดินหนีไปลิ่วๆ
ที่บริเวณงานทิ้งกระจาดปัจจุบัน เจ้าสัวตงกับเซียะมองหน้ากันอย่างยิ้มขำแล้วหันไปมองที่สุง
“เฮียสุงเคยอดข้าวนานที่สุดกี่วันนะ อาเซียะ”
“ห้าวันเห็นจะได้ เฮียเล่นกินแต่น้ำข้าว ไม่รู้มีแรงไปแบกข้าวสารได้ยังไง”
“พวกอั๊วติดค้างเฮียไม่รู้เท่าไหร่” ตงเปรย
“ไม่มีใครติดค้างใคร อั๊วเป็นพี่ใหญ่ เป็นหน้าที่ของอั๊วอยู่แล้ว” สุงมองตง “อีกไม่นาน อั๊วคงต้องมอบหน้าที่นี้ให้ลื้อแล้ว อาตง”
“ไม่เอาๆ อั๊วไม่รับ ไม่มีใครเหมาะที่จะเป็นนายกสมาคมเลือดมังกรเท่าเฮียอีกแล้ว ตอนนี้ก็หวังแต่ว่าจะมีคนรุ่นต่อไปเข้ามาสานต่อ แต่ไม่รู้จะฝากความหวังได้มั้ย คนรุ่นใหม่มันไม่เคยรู้จักรสชาติของการต่อสู้ชีวิต!”
ทรงกลดเดินเข้ามาคนแรก ตามด้วยภรพ คณินและธาม ทรงกลดเรียกผู้ใหญ่ “แปะสุง..เจ็กเซียะ”
ทรงกลดกวาดตามอง ไม่เห็นเหมยลี่มาด้วย ทรงกลดเดินไปยืนข้างเจ้าสัวตงและแอบยิ้มอย่างพอใจ ทรงกลดพูดลอยๆให้พ่อได้ยิน “เมียเด็กไม่มาด้วย อย่างนี้จะดูงิ้วสนุกเหรอเนี่ย”