บทละครโทรทัศน์ ภพรัก ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 19
“พี่ธรทำร้ายดาว... ทำเหมือนไม่เคยมีดาวอยู่ในหัวใจเลยแม้แต่นิดเดียว.. แต่ถึงยังไงดาวก็ยังรักพี่ธร...รักมากที่สุด..ชีวิตนี้คงรักใครไม่ได้เท่านี้อีกแล้ว ดาวรัก...จนปล่อยให้พี่ธรต้องตกเป็นอันตรายเพราะคนอื่นไม่ได้ ดาวไม่ยอมให้พี่ธรต้องตาย...ด้วยน้ำมือคนอื่น!”
เปรี้ยง!! ภพธรสะดุ้งเฮือกสุดตัว สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“รักมากเท่าไหร่ก็แค้นมากเท่านั้น”
นับดาวผละออกจากตัวภพธร เห็นว่าในมือนับดาวถือปืน และที่ท้องของภพธรเต็มไปด้วยเลือด
ภพธรมองนับดาวอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะล้มลง
“พอกันที...กับชีวิตชั่วๆ ของพี่ธร” นับดาวลูบแก้มของภพธรอย่างอ่อนโยน เต็มไปด้วยความรัก “ดาวรักพี่ธรนะคะ...ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้ดาวเกิดมาเป็นคู่ของพี่ ขอให้เรารักกันตลอดไป อย่าได้จบชีวิตรักกันแบบนี้อีกเลย”
นับดาวจับมือของภพธรมาแนบหน้าด้วยความรัก
ภพธรเจ็บปวดอยู่อึดใจเดียวก็ขาดใจตาย... นับดาวยืนขึ้นปล่อยให้ร่างภพธรอยู่ตรงนั้น มองศพของ
ภพธร นับดาวเหม่อลอย ดวงตาแข็งกร้าวแต่ไม่มีน้ำตา
นับดาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก
“ศูนย์รับแจ้งเหตุฯ 191 ครับ...”
“ฉันมีเรื่องจะสารภาพ... ฉันเพิ่งฆ่าคนตาย” นับดาวเดินออกไป
แต่แล้วจู่ๆ ภพธรก็ลืมตาขึ้นได้...
ภพธรยิ้มดีใจมองไปที่แผลโดนยิง ไม่ปรากฏบาดแผลให้เห็น ภพธรดีใจมากยิ้มยินดี “เรายังไม่ตาย !!!”
แต่แล้วเมื่อภพธรหันไปมองข้างๆ กลับเห็นศพตัวเองนอนจมกองเลือดอยู่ที่เดิม
ภพธรไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว “ไม่ ! .. ไม่จริง !!
ภพธรตาเหลือกด้วยความหวาดกลัว เมื่อมองไปที่พื้นเบื้องหน้าตัวเอง..ปรากฏเป็นแผ่นดินแยกออก เกิดมีแสงแห่งเปลวไฟสีส้มฉาดฉายออกมาจากรอยแยก มือสีดำจำนวนมากโผล่ขึ้นมาจากรอยแยกนั้น
“อ๊ากกกกก”
มือสีดำจำนวนมากดึงวิญญาณของภพธรลงไปในรอยแยก...พร้อมๆ กับเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสของภพธร ฉับพลัน...แผ่นดินก็ปิดสนิทแนบเหมือนเก่า
ธารานุ่งขาวห่มขาวนั่งฟังเทศน์อยู่ที่ใต้ต้นใต้ร่มรื่นจากแม่ชี
“การบริจาคเงินและสถานที่เพื่อสร้างสถานปฏิบัติธรรมของคุณ เป็นอานิสงฆ์ที่ยิ่งใหญ่ จะสร้างความสงบและชีวิตที่ดีให้กับคนได้อีกหลายคน” แม่ชีกล่าว
ธารานิ่งสงบและยิ้ม