บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 2

ที่ห้องทำงานของธีภพ  ธีภพจ้องมองภาพจากกล้องวงจรปิดของบริษัท บิวตี้อยู่หลังตู้จ้องมองลงมาที่จอภาพอย่างสาแก่ใจ แพทกับกันดิษก้มหน้า ด้วยความหวั่นเกรงที่โดนจับได้ ที่จอภาพจากกล้องวงจรปิดจะเห็นกันดิษกำลังฉีดสีเข้าไปที่ม้วนผ้า มีแพทยืนบังกล้องอีกตัวอย่างจงใจ  แต่ไม่รู้ว่ามีกล้องอีกตัวที่บันทึกภาพไว้ได้

“นี่ไง  โธ่เอ๊ยยัยแพทนึกว่าตัวเองฉลาด ซื่อบื้อ แล้วไม่ขึ้นกล้องอีกต่างหาก” บิ้วตี้นึกสมน้ำหน้า

แพทแอบขมุบขมิบปาก ถลึงตาใส่กันดิษ“ไหนว่าลบแล้วไง” 

กันดิษจ๋อย กระซิบตอบกลับ “ก็ไม่รู้นี่ฮะ ว่ามีหลายตัว”

“นึกไม่ถึงว่าจะมีการแกล้งกันขนาดนี้ ไม่อย่างงั้นคงเรียกมาดูตั้งแต่ต้น” ธีภพอึ้งกับสิ่งที่เห็น

บิวตี้ในร่างนกรู้สึกโกรธธีภพที่ไม่เชื่อใจแต่แรก “ใช่สิ นายปักใจเชื่อว่าฉันทำผิดอย่างเดียวเลย”

“แพทไม่ได้แกล้งนะคะ แค่จะทดสอบดูว่าพนักงานตั้งใจทำงานหรือเปล่า” 

“โกหก” บิ้วตี้โวยวาย

“ใช่ค่ะ  เราได้รับร้องเรียนมาว่า พนักงานคนใหม่ไม่มีประสิทธิภาพเลย” กันดิษรีบกล่าวเสริมคำแก้ต่างของแพท 

“จะให้พักงาน หรือจะลาออกเอง” ธีภพถามขรึมๆ

“เค้าเป็นแค่พนักงานฝึกหัด  ให้ออกไปเลยดีกว่าค่ะ” แพทเสนอความเห็นโดยเข้าใจว่าธีภพหมายถึงบิวตี้

“ผมหมายถึงคุณพักตร์พิมลกับคุณกันดิษ ที่ทำทรัพย์สินบริษัทเสียหาย” ธีภพตอบเสียงเย็น

“แพทเปล่า...” แพทตอบอย่างตกใจ 

กันดิษตกใจรีบแก้ตัวปากคอสั่น “มันอาจะเป็นภาพตัดต่อก็ได้นะคะ”

“ออกไปรอข้างนอกอน” ธีภพหันไปบอกกันดิษด้วยเสียงดุดัน กันดิษรีบลนลานออกไป

“แพททำเพื่อบริษัทมาตั้งเยอะ แค่นี้ถึงกับจะไล่ออกเลยหรือคะ” แพทถามธีภพด้วยความน้อยใจ

“ถ้าจะอยู่ต่อก็ให้ยุติเรื่องทั้งหมด พรุ่งนี้ ไปขอโทษบิวตี้เค้าซะ”

“ไม่มีทาง” แพทตอบด้วยแววตาชิงชังเมื่อนึกถึงบิวตี้

บิวตี้ได้ยินร้องโวยวาย “เธอตกลงแล้วนี่ ว่าถ้าฉันไม่ผิดทั้งสองคนจะต้องขอโทษฉัน ต่อหน้าพนักงานทุกคน  และต้องทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่างหนึ่งวันเต็มๆ”

“ถ้างั้นพี่ก็ต้องทำตามกฎ” ธีภพตัดบท 

“ใช่ ไม่ทำก็ออกไปเลย” บิวตี้ในร่างนกส่งเสียงร้องเหมือนเสียงเยาะ แพทมองนกอย่างขุ่นเคือง

หลังที่จัดการเรื่องยุ่งๆเรียบร้อย ธีภพเดินมาที่รถโดยมีบิวตี้นกเกาะอยู่ที่แขน