บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 18 หน้า 2
“เราจะดูแลธนบวรด้วยกัน นะ” ธีภพจับมือแล้วดึงบิวตี้เข้ามากอดอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกจากการกอดอย่างพี่น้อง ได้ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกอ่อนหวาน ไหวหวั่นอย่างไม่รู้ว่าได้เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร ธีภพก้มหน้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากของบิวตี้ ด้านนอนพระอาทิตย์กำลังจะตกได้เวลาสำหรับบิวตี้ในการแปลงร่างพอดี
บิวตี้สะดุ้งปวดตัวอย่างแรง “โอ๊ย... ปวด..” พร้อมกับดันตัวออกจากอ้อมแขนของธีภพ “ปวดท้อง บิวตี้ขอตัวก่อนนะ”บิวตี้รีบลนลานออกไป
“บิวตี้” ธีภพพยายามจะตามแต่บิวตี้วิ่งหนีไปแล้ว ได้แต่ทำหน้างงๆ
บิวตี้กลับเข้าไปแปลงกายในห้องทำงาน แล้วบินออกจากห้อง บิวตี้ในร่างนกบินมาตามทางเดิน เห็นแสงไฟและประตูเปิดอ้าอยู่
“ห้องยัยแพท ยังมีคนอยู่ ไปสืบเรื่องเมลล์ดีกว่า”
ในห้องฝ่ายขายซึ่งในขณะนี้ค่อนข้างเงียบ บิวตี้เข้าไปในห้องมองสำรวจไม่มีใครอยู่
“อ้าว คนกลับหมด แล้วจะเปิดประตูไว้ทำไม ชุ่ยจริงๆ”
บิวตี้ในร่างนกบินวนเวียนไปรอบๆๆ มองเห็นคอมพ์ที่โต๊ะของแพทเปิดอยู่
“คอมพ์ ...ไม่น่าเปิดยากนะ” บิ้วตี้พยายามจิกที่ปุ่มเปิด
แต่ในขณะที่บิวตี้ในร่างนกจิกที่ปุ่มเปิดอยู่ดีๆ ประตูก็ปิดปังบิวตี้ตกใจหันไปดู มองเห็นแพทใส่หมวก เสื้อกันฝนกันขี้นก ปิดประตูมองมาที่นกอย่างโหดเหี้ยม
“ยัยแพท”
แพทตะโกนสั่ง “จัดการเลย”
กันดิษกับปีวรา โผล่มาจากหลังโต๊ะที่ซ่อนตัวอยู่ ใส่หมวกกันขี้นกในมือถือสวิง พยายามเดินต้อนนกเข้ามาอย่างช้าๆ น่าหวั่นกลัว
บิวตี้ถอยหนีด้วยความกลัว “อย่านะ”
“จับมันให้ได้” แพทสั่ง
กันดิษกับปีวราใช้สวิงไล่ต้อนนก ส่วนแพทพยายามจะเอาแฟ้มไล่ตีนก บิวตี้นกบินหนีพยายามขี้ใส่
“ขี้ให้ตูดแตกก็ไม่กลัวเว้ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” กันดิษพูดจาหัวเราะเยาะใส่ไม่กล้วเพราะเตรียมอุปกรณ์ป้องกันมาดี บิวตี้บินหลบหลีกพร้อมกรีดร้อง
กันดิษวิ่งไล่ต้อนไม่ทันมองวิ่งชนกับแพท
“ระวังหน่อยสิ วิ่งดูตาม้าตาเรือบ้าง” แพทต่อว่าด้วยความโมโห
“ตาม้าตาเรือไม่ดูหรอกค่ะ ตั้วดูแต่ตาหนุ่ม”
“จับได้แล้วค่ะ” ปีวราร้องอย่างดีใจ เมื่อสามารถจับนกได้
แพทกับกันดิษหันไปมอง มองเห็นปีวราเอาสวิงครอบบิวตี้คนไว้ได้
“ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกทรยศ บอกให้ปล่อย”
บนสวรรค์ ลลิตาตกใจเมื่อเห็นบิวตี้ถูกจับจากทางจอภาพ