บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 18 หน้า 3
“แย่แล้วค่ะเทวี นกลัลน์ลลิตถูกจับตัวได้”
“มันเป็นไปตามลิขิต” ปรมะเทวีจ้องมองจอภาพ อาการสงบนิ่ง
“ไม่มีทางช่วยเลยหรือคะ”
“เมื่อจะต้องเป็นก็ต้องเป็น ฝืนไม่ได้”
“ขอลูกแคล้วคลาดจากสิ่งเลวร้ายด้วยเถิด ลูกรักของแม่”
ลลิตาได้แต่แตะภาพบิวตี้ในร่างนกที่จอภาพอย่างห่วงใย
กันดิษจับตัวนกบิวตี้ไว้แน่น
“ดูให้ทั่วซิ มีกล้องติดตัวมันอยู่หรือเปล่า” แพทสั่ง
กันดิษพลิกดูทั่วๆตัวนกแม้แต่บั้นท้าย
“ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต เลว เลวทุกคน” บิวตี้นกพยายามจิกกระตั้ว
“ไม่มีนะคะ โอ้ย ... แหก ... แหก มือตั้วแหกหมดแล้วค่า”
“เอามันใส่กรงนี่” แพทยื่นส่งกรงให้กระตั้ว “ถึงจะไม่รู้ว่ามันส่งข่าวยังไง แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้มันมาบินเกะกะอยู่แถวนี้อีกแล้ว”
“คุณแพทจะฆ่ามันหรือคะ น่าสงสาร” ปีวราใจอ่อน
“ฉันไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ฉันจะเอาไปเลี้ยงที่บ้าน ถ้าเป็นตัวเมียจะได้เป็นแม่พันธุ์ซะเลย เพราะที่บ้านฉันมีแต่ตัวผู้”
“เฮ้ย ไม่นะ ม่ายยยยยยย” บิวตี้ได้แต่ร้องเสียงหลงแต่ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงนอกจากเสียงนกร้อง
ทางด้านธีภพโดนพ่อต่อว่าเรื่องเลิกกับอรวิภา มีคุณภาวินีฟังอยู่ด้วยและเสือหมอบอยู่ข้างๆ ภาวินี
“ธีทำอะไรไม่ปรึกษาพ่อเลยนะ ธีคิดบ้างไหมว่าบริษัทเราจะเสียหายสักแค่ไหนถ้าฟอลคอนถอนสินค้า”
“คิดครับ ผมคิดมาตลอด”
“แล้วทำไมยังบอกเลิกกับหนูอร”
“ผมเห็นว่าถ้าเอาบริษัทมาผูกไว้กับเรื่องส่วนตัวแบบนี้มันจะยิ่งมีปัญหานะครับ ผมคงเอาใจน้องอร อย่างที่คุณอดิศักดิ์ต้องการตลอดเวลาไม่ได้”
“เอาใจคนที่เรารักมันยากนักหรือจ๊ะธี หรือว่าธีไม่ได้รักน้องอร”
“นั่นสินาย น้องอรแก แบ๊วๆ มุ้งมิ้ง เอ๊าะแอ๊ะ น่าร้อกอะ” เสือร้องบอก
“ผมรักน้องอรเหมือนน้องสาวครับ และผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมที่จะปล่อยให้น้องเขาเข้าใจผิดต่อไปเรื่อยๆ”
“พูดแบบนี้ แสดงว่ารักคนอื่นอยู่ใช่ไหม” ธนาถามอย่างรู้ใจประสาผู้ชาย
ธีภพได้แต่นิ่งไปแล้วตัดสินใจตอบ นัยน์ตาแพรวพราวเมื่อเอ่ยชื่อ “ครับ ผมรัก บิวตี้”
“นั่นไง นึกแล้วเชียว"คุณภาวิณีอุทาน
ธนาจ้องหน้าธี และถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แน่ใจนะ”
“แน่ใจครับ”