บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 7 หน้า 2
9 เมษายน 2557 ( 15:44 )
6.8M
5
“กล้าดียังไงมาวางสายใส่ฉัน” บิ้วตี้โกรธ พยายามโทรใหม่แต่เสียงสัญญาณไม่ว่าง บิวตี้ได้แต่ฮึดฮัดกดโทรศัพท์ซ้ำๆแรง หงุดหงิดรู้สึกโกรธธีภพมาก
บนสวรรค์ปรมะเทวีมองภาพบิวตี้ทางจอภาพด้วยสายตาเย็นชา
“มีแต่ความหุนหันพลันแล่น นึกถึงแต่ตนเอง มาตรวัดความดีคงจะลดลงไม่ใช่น้อย”
มาตรวัดความสัมฤทธิ์ลดลงอย่างที่ปรมะเทวีพูด
“แต่มันเป็นจริงอย่างที่ลัลน์ลลิตพูดนะคะเทวี”
“เพียงส่วนเดียวเท่านั้น ลัลน์ลลิตเพ่งแต่ความผิดของผู้อื่น ความผิดของผู้อื่นดั่งขุนเขา ความผิดของตนเท่าเส้นผม เช่นนี้ย่อมไม่มีวันรู้ตัวเอง”
“แล้วลัลน์ลลิตจะทำคะแนนกลับมาได้อย่างไรคะเทวี”
“นางยังมีกัลยณมิตร คอยช่วยเหลือ แต่ด้วยความร้ายกาจของนาง เราก็จนใจไม่อาจรู้ได้ว่า กัลยาณมิตรผู้นั้น จะประคับประคองนางไปได้อีกนานเพียงใด”
“กัลยาณมิตร หรือคะ” ลลิตารับรู้ได้ว่ากัลยาณมิตรที่ปรมะเทวีพูดหมายถึงธีภพและเริ่มรู้สึกวางใจมากขึ้น
บิวตี้เดินมาที่หน้าร้านพยายามจะหาทางกลับบ้าน พยายามโทรหาธีภพ
บิวตี้กดโทรศัพท์แรงๆด้วยความหงุดหงิด “ฉันยังพูดไม่จบ ปิดโทรศัพท์หนีได้ยังไง ไม่มีมารยาท” บิบิวตี้บ่นไปพลางมองหารถไปพลาง อากาศที่ร้อนชวนให้รู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิม
“ร้อนก็ร้อน รถก็ไม่มี โอ๊ย”
ทางด้านผู้จัดการวิ่งออกมาตามมองหาบิวตี้เห็นยืนรอรถอยู่รีบเข้ามาหา ถึงแม้จะยังโกรธบิ้วตี้แต่ต้องทำตามคำสั่งของธีภพที่ให้มาตามตัวกลับไปทำงานให้ครบตามเวลาที่ได้กำหนดไว้
“นี่เธอ กลับไปทำงานต่อได้แล้ว”
“ไม่ทำ ไล่ฉันออกแล้วนี่ ไม่ใช่สิ ฉันลาออก”
“แต่ทางสำนักงานใหญ่สั่งให้เธอฝึกงานต่อให้ครบอาทิตย์นึง”
“ไม่...” บิ้วตี้เชิดใส่โดยไม่ยี่หระ แต่พอดีกับทีทางธีภพโทรเข้ามา
“อะไรอีกล่ะ ทีตอนโทรไปหล่ะไม่รับ แถมยังมาวางสายใส่ฉันอีก”
บิวตี้กดรับเสียงธีภพออกคำสั่ง “ให้โอกาสแก้ตัวอีกครั้ง ถ้าไม่ฝึกถือว่าล้มเหลว” ธีภพพูดจบก็วางสายทันทีโดยไม่รอให้บิ้วตี้ได้โต้กลับ
ทิ้งให้บิวตี้โมโหค้าง “นี่นายจะมากไปแล้วนะ คนอย่างฉันเนี่ยนะล้มเหลว ไม่มีทางงานง่ายๆแค่เนี้ย จะทำให้ดู” บิวตี้เดินหงุดหงิดกลับเข้าไปในร้าน ทิ้งไว้แต่ผู้จัดการที่มองตามบิวตี้ด้วยความเครียด