รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 19 (ตอนจบ) หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 19 (ตอนจบ) หน้า 5
7 พฤษภาคม 2557 ( 10:22 )
6.8M
5
เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 19 (ตอนจบ)
20 หน้า

บิวตี้ผลักธีภพออก ”จะหลอกอะไรฉันอีกล่ะ ฉันไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว” เธอน้ำตาคลอ “คุณร่วมมือกับอากรจะฮุบบริษัท ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด” บิวตี้สะอื้น

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด อากรกับผมไม่ได้วางแผนจะแย่งบริษัทจากคุณ แต่เราวางแผนให้คุณยอมมาฝึกงาน แล้วรับตำแหน่งประธานบริษัทต่างหาก”

“ไม่จริง ฉันยินอากรกับคุณพูดว่า คนที่จะแย่งบริษัทของฉันไปคือคุณ” 

“คุณตีความผิดแล้ว ทีแรกอากรขอร้องให้คุณมาทำงานยังไงคุณก็ไม่ยอม อากรกับผมเลยคิดกันว่าถ้าเราหลอกว่ามีคนจะแย่งบริษัทของพ่อคุณ บางทีคุณอาจจะกระตือรือร้นขึ้นมาบ้าง”

บิวตี้ย้อนคิดถึงครั้งแรกที่บิวตี้นกได้ยินกรพูดโทรศัพท์ ทำให้เข้าใจว่ากรเทพทรยศ 

“แต่อยู่ๆคุณก็มาขอฝึกงานเอง  เราเลยไม่ได้ทำตามแผน”

“เพราะฉันได้ยินอากรพูดโทรศัพท์กับคนที่ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณน่ะสิ”

“อ๋อ  มิน่าล่ะ คุณถึงไม่ยอมฝึกงานกับอากร  ก็ดี ผมเลยได้รู้จักและหลงรักคุณ”  

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเจ๊าะแจ๊ะ แล้วเรื่องอากรกับเจตน์ชาญล่ะอย่ามาโกหกว่าวางแผนหลอกฉันข้ามบริษัทนะ ฉันไม่เชื่อหรอก”

“สมาคมผู้ผลิตเสื้อผ้า ขอให้ธนบวร กับเจดการ์เม้นต์ ทดลองทำโครงการ collaborate ร่วมมือกัน แต่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับนายเจตน์ ก็เลยให้อากรประสานงานไปคนเดียว” 

“แล้วทำไมเวลาฉันปรึกษาคุณ  คุณถึงไม่ชี้แจงว่าอากรไม่ได้ทำ”

“ผมพยายามบอกตั้งหลายครั้ง แต่คุณก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่าอากรกับเจตน์ชาญร่วมมือกันฮุบบริษัท  ผมก็เลยปล่อยให้คุณเชื่ออย่างงั้น ถือเป็นการฝึกงานขั้นสุดท้าย ว่าคุณจะจัดการแก้ไขยังไง” 

“สนุกมากใช่มั้ย”

“ไม่สนุกเลย  ผมรู้ว่าคุณจะต้องโกรธมากถึงได้ชวนให้คุณไปคุยกับอากรตั้งแต่เมื่อวาน แต่ก็เกิดเรื่องก่อน”

“เกิดเรื่องก็ดีแล้ว ทุกอย่างมันจะได้จบกันไปเสียที ต่อไปนี้คุณ กับฉัน ไม่ต้องมาเห็นหน้ากันอีก”

ธีภพเสียใจ “นี่คุณไม่เชื่อที่ผมพูดเลยหรือ” 

“ฉันไม่ไว้ใจใครอีกต่อไปแล้ว และจะไม่ยอมให้ใครมาหลอกอีกเป็นครั้งที่สองกลับไปซะ” บิวตี้สะบัดเดินเข้าบ้าน

ธีภพผิดหวัง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ

 

ลลิตา และปรมะเทวี เฝ้าดูบิวตี้กับธีภพในจอภาพ

ลลิตาสบตากับปรมะเทวีอย่างสิ้นหวัง “นางคงลืมเรื่องแก้คำสาปไปเสียแล้ว”

“นางกลัวความหลอกลวง ไม่จริงใจ จนหวาดระแวงไม่กล้าเชื่อใจใคร”

“การเสียชีวิตของเรา เป็นต้นเหตุทำให้นางกลัวการถูกทอดทิ้ง”

“นางจึงเลือกที่จะทอดทิ้งผู้อื่นก่อน”


20 หน้า