บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 3
“ไม่ให้ นี่มันของเรา”
“โอ้ย อย่าทะเลาะกัน บิวตี้ไปแย่งของแพททำไม”
“บิวตี้ไม่ได้แย่ง นี่มันของบิวตี้”
“ไม่ใช่ ของเราต่างหาก”
ถุงขาด มีของเล่นของเด็กผู้หญิงตกลงมา 6-7 ชิ้น
ธีภพมองของจำได้ “อ้าว ของบิวตี้นี่นา แพทเอาไปทำไม”
“เห็นมะบอกแล้ว แพทขโมยของบิวตี้ แพทขี้ขโมยๆๆๆ”
แพทโกรธจัด พูดด้วยเสียงดังใกล้สติแตก “ไม่จริง ของพวกนั้นมันเป็นของฉันต่างหาก พ่อฉันเป็นคนซื้อมันก็ต้องเป็นของฉัน เธอต่างหากที่ขโมยทุกอย่างของฉันไป ทุกอย่างแม้แต่พ่อของฉัน”
“ฉันขโมยพ่อเธอ... ตอนไหน” บิวตี้ถามด้วยความไม่เข้าใจ
ธีภพเข้ามาขวางกลาง “เอาล่ะๆ เลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆได้แล้ว”
“พี่ธีทำไมต้องเข้าข้างยัยบิวตี้ด้วย”
“ไม่ได้เข้าข้าง แต่แพทเองก็มีทัณฑ์บนติดตัวอยู่”
“แล้วทำไมพี่ธีไม่คิดว่า เขาเอาไปเองเพื่อโยนความผิดให้แพทบ้างละคะ”
“บิวตี้อยู่กับพี่ตลอด”
“งั้นก็อาจจะเป็นคนของเขา ขโมยไปขายให้คู่แข่งของเราก็ได้ นายเจตน์ชาญเขาสนิทแนบแน่นกับเธอไม่ใช่เหรอ”
“ทำผิดแล้วยังจะโทษคนอื่นอีก ฉันจะพิสูจน์ให้เธอดูว่ามันไม่จริงเลยสักนิด”
บิวตี้ฮึดฮัดออกไปจากห้อง
“บิวตี้จะไปไหน” ธีภพรีบตามออกไป
แพทได้แต่มองตามธีภพด้วยความหงุดหงิด “พี่ธี เข้าข้างมันตลอดเลยนะ”
ธีภพเดินตามมาดึงข้อมือบิวตี้ไว้ “ถามว่าจะไปไหน”
“เจดการ์เม้นต์”
“จะไปทำไม วุ่นวายเปล่าๆ”
“ไม่ได้ยินที่ยัยแพทว่าฉันกับคนของฉันเหรอ ฉันต้องพิสูจน์ให้มันรู้กันไปเลยว่างานของฉันหายไปไหน มีคนเอาไปขายให้คู่แข่งจริงหรือเปล่า”
“เจดการ์เม้นต์คงไม่ยอมให้คุณได้พิสูจน์ง่ายๆอย่างที่คิดหรอก”
“ฉันมีวิธีของฉัน”
“ก็ได้ งั้นผมจะไปด้วย”
“ถ้าคุณไป เขาคงสั่งคุมเข้มตั้งแต่หน้าบริษัท ไม่มีทางได้รู้อะไรเลย”
“ไปไม่ได้"ธีภพพูดเสียงดุแล้วดึงมือไว้อย่างแรง