บทละครโทรทัศน์ เล่ห์นางฟ้า ตอนที่ 16 หน้า 4
บิวตีสะบัดมือออกจากแรงดึงของธีภพ “อย่ายุ่งกับฉันได้ไหม”
“ไม่ได้ ถ้าพ่อหรืออากร รู้ว่าผมปล่อยคุณไปจะว่าไง”
“อากรไม่ห่วงฉันหรอก”
“แต่ผมห่วง “
บิวตี้มองธีภพด้วยความซึ้งแต่ต้องตัดใจฝืนพูด “คุณเจตน์เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก”
“นั่นแหละตัวดี”
“คุณธี แรงบันดาลใจของฉันในการออกแบบครั้งนี้คือความรักของแม่ ฉันไม่ยอมให้ใครมาขโมยไปง่ายๆหรอกอย่างน้อยก็ต้องไปดูให้เห็นกะตา”
บิวตี้สีหน้าเด็ดเดี่ยวจนธีภพต้องพยักหน้ารับด้วยความเข้าใจแต่ก็ห่วงและหวงจำใจปล่อยให้ บิวตี้เดินออกไป
บิวตี้หันกลับมาทวงสัญญา “อย่าลืมเลื่อนนัดเกรซเป็นพรุ่งนี้ ฉันต้องตามงานของฉันกลับมาให้
ได้ ... สู้สู้”
ในขณะเดียวกันบนสวรรค์ลลิตาก็แอบเชียร์บิวตี้ “สู้ สู้”
ปรมะเทวีรีบปราม “นางฟ้า”
“ก็ ลูกจะไปตามหาแบบที่ได้แรงบันดาลจากแม่ แม่ก็เลยเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะเทวี”
“ภพภูมิของการเป็นแม่ลูกมันจบไปแล้ว”
“แต่ความผูกพันยังคงอยู่นี่คะเทวี เราก็พยายามจะไม่ยุ่งเกี่ยวแล้ว ขนาดลัลน์ลลิตไปผิดทาง เรายังไม่พยายามขัดขวาง”
“ถูกแล้วที่ท่านไม่ขัดขวาง แต่ที่ว่าไปผิดทางเราไม่แน่ใจ”
“ทำไมล่ะคะเทวี ก็ในเมื่อ แบบนั้นอยู่ที่...”
ปรมะยกมือห้ามลลิตาและพูดเตือน “ไม่มีการกระทำใดสูญเปล่า ทุกสิ่งย่อมส่งผลต่ออีกสิ่ง เรามีหน้าที่เพียงติดตามดู”
“และช่วยบ้าง หากจำเป็น”
“ท่านยังไม่ตระหนักอีกหรือว่า ทุกครั้งที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว จะมีผลที่ไม่คาดคิดตามมาเสมอ”
ลลิตาเริ่มจะคล้อยตามปรมะเทวี “เราจะพยายามหักห้ามใจค่ะเทวี” ลลิตารับคำ
เจตน์ชาญต้อนรับบิวตี้ที่เคาน์เตอร์รีเซ็ปชั่น
“คุณบิวตี้ นึกไม่ถึงเลยครับว่าคุณจะให้เกียรติมาหาถึงบริษัทวันนี้”
บิวตี้พยายามยิ้มหวาน “นี่คือการต่อว่า ที่ไม่บอกล่วงหน้าใช่ไหมคะ”
“เปล่าเลยครับ ผมดีใจแล้วก็เต็มใจต้อนรับคุณเสมอ”
“เอาจริงๆนะคะ คือฉันดีไซน์เสร็จแล้ว ไม่มีอะไรทำเลยอยากศึกษางานจากบริษัทคุณบ้าง เผื่อจะได้เรียนรู้เพิ่มเติมจากของธนบวร”