บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 1 หน้า 15
ศักดาหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา ที่กระเป๋าเห็นรูปครอบครัวเก่าๆ เห็นรัชนก สุพจน์และศักดาวัย13 แต่งตัวเริ่มตุ้งติ้ง ศักดาหยิบเงินส่งให้คนขับ “มาได้สิ เพราะชั้นคือเจ้าของคนใหม่ของบ้านนี้”
ศักดายืนเชิด ถอดแว่นออก มิกิยืนข้างๆหวาดๆ ทั้งสองคนมองไปที่บ้านอมตวงศ์ตะลึงความกว้างใหญ่ แต่ว่าเก่าทรุดโทรมไปมาก ป้ายหน้าบ้านผุกร่อนตามกาลเวลา หญ้าวัชพืชมากมายขึ้นหนาแน่น ศักดาเดินไปที่หน้ารั้ว มองบ้านหวั่นๆ มิกิเดินตาม
“คุณป้ารัชนีกับคุณลุงสัญญานี่เฮี้ยนเหมือนกับที่คุณแม่รัชนกฉันบอกไว้จริงๆ นะมิกิ แต่ดาด้าไม่ท้อ เพราะดาด้าถังแตก...ดาด้าเลยมีแผนบางอย่างน่ะค่ะ... “
ดาด้า มิกิ เดินเฉิดฉายมาตามคันนา เพื่อตามหาเหมือน รวย
“ผ่านมาตั้งห้าสิบกว่าปีแล้ว คุณดาด้าคิดว่าตาเหมือน ยายรวย คนใช้เก่าแก่ของคุณป้ารัชนี จะจำคุณดาด้าได้เหรอคะ...”
“จำได้ก็บ้าแล้ว!”
“เอ๊า!”
“ชั้นกับตาเหมือนยายรวยเคยเจอกันที่ไหนล่ะ! ตอนชั้นเกิดมาสองคนนี้ก็หนีมาทำนาอยู่ที่นี่แล้ว เห็นคุณแม่รัชนกบอกว่า ตาเหมือนยายรวยขอลาออก เพราะทนความเฮี้ยนของคุณลุงคุณป้าไม่ไหว”
“โห...ขนาดคนใช้คนสนิทยังหลอกจนต้องหนีมาทำนา แล้วคุณดาด้าไม่กลัวเหรอคะ?”
“กลัวแต่สู้! บอกแล้ว ว่าถ้าร้านเสื้อชั้นไม่เจ๊งจนหมดตูด ชั้นก็ไม่กล้าแตะต้องบ้านอมตวงศ์นั่นหรอก” ดาด้าคิดๆ มุ่งมั่น “งานนี้ เหมือนกับรวย คือตัวช่วยให้แผนชั้นสำเร็จ!”
เหมือนรวยที่แก่ลงไปมาก ได้ยินคำขอก็ตกใจ
“อะไรนะครับคุณหนูดาด้า จะจ้างให้ผมกับนังรวยไปอยู่บ้านอมตวงศ์!”
“ชั้นไม่กล้าไปหรอกค่ะ ยิ่งตาเหมือนช่วยคุณสัญญาโกหกคุณรัชนีไว้สารพัด ขืนกลับไปโดนคุณรัชนีหักคอแน่”
ศักดายื่นข้อเสนอ “สองแสน…”
รวยกับเหมือนชะงัก เริ่มเสียดาย มองรอบๆตัวก็เห็นแต่ความยากจน มิกิตาโตอยากได้ตังค์มั่ง“จ้างมิกิไหมคะ ห้าหมื่นก็เอาแล้วค่ะ” ศักดาเหล่มิกิเบื่อๆ มิกิถอยไปถือกระเป๋าเหมือนเดิม
“สองแสนเลยนะ ยายรวย คงได้ใช้หนี้ที่เราติดไว้ได้หมดเลยนะเว้ย”
“ได้เงินแต่ตาย จะเอาเหรอพี่เหมือน?”
ไม่ไกลออกไป เห็นเริงที่นอนอยู่แคร่งัวเงียขึ้นมา เพ็ญนั่งถอนขนคิ้ว สองคนท่าทางขี้เกียจ
เริงตะโกนถามขึ้นมา “ได้ยินว่าตายๆ ใครจะตายเหรอแม่?”
เพ็ญเปรย “ใครจะตายฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ อย่าทิ้งหนี้สินไว้อีกก็พอ!”