บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 2
สัญญายิ้มระริกระรี้หมุนตัวมองรอบห้อง “ออกมาจากรูปได้แล้วเว้ยยย!!!” สัญญาลิงโลดเต้นท่าเอลวิสยุกยิก เสยผมจบอย่างสวยงาม“อิสรภาพ!!!”
แต่มีเสียงเคาะกระจกป๊องๆๆๆ!!! สัญญาชะงักหันไปตามเสียง รัชนีที่ยังอยู่ในกรอบรูป เคลื่อนไหวเคาะกระจกจากด้านใน “คุณสัญญา!!! คุณสัญญา!!!”
“หื๋อ...เมียจ๋า ไม่ออกมาละจ๊ะ?” สัญญาแกล้งนึกได้ชี้ที่ตัวอักขระที่อยู่บนตัวรัชนี “อุ้ย! ลืมไป เมียยังโดนสะกดอยู่นี่นา ห๊ะๆๆ”
“ไอ้ผัวบ้า! ไปหาผ้ามาเช็ดออกสิ!”
สัญญาหันหาเศษผ้าแถวนั้น เอื้อมมือไปจับแต่ทว่ามือผ่านทะลุผ้าไป “จับไม่ได้...”
“ซื่อบื้อ! รวบรวมพลังสิ เหมือนตอนที่เราหลอกโจรนั่นน่ะ” สัญญารวบรวมพลังเอื้อมไปหยิบผ้าอีก คราวนี้จับผ้าไว้ได้ค่อยๆเอาผ้ามาจ่อที่รูป จวนจะถึงตัวอักขระที่สะกดรัชนีไว้ รัชนีเร่ง “เร็วเข้าสิ! ชั้นอยากออกไปจะแย่แล้ว” สัญญากำลังจะลบอักษร แล้วก็ชะงัก ยิ้มน้อยๆออกมา แล้วปล่อยผ้าร่วงไป รัชนีหงุดงหงิด “อะไรอีกล่ะคุณสัญญา ชักช้าลีลาอยู่ได้ เดี๋ยวถ้าชั้นออกไป ชั้นจะบีบคอคุณคอยดู!”
“งั้นเมียจ๋าก็อยู่ในนี้ไปก่อนแล้วกันนะจ๊ะ อย่าว่าผัวน๊า...ผัวไม่อยากโดนบีบคอนี่...”
“คุณสัญญา!” สัญญาไม่สนใจ คิกคักแล้วหายแว๊บออกไปทันที
รัชนีปึงบังเคาะกระจกเรียกโวยวาย
เพ็ญกับเริงเดินบ่น วรานุชที่ปัดๆฝุ่นตามตัว
“คุณนุชเข้าไปซนอะไรในนั้นคะ ทีหลังจะเอาอะไรให้บอกพี่”
“แค่เอารูปปั้นคิวปิตไปเก็บค่ะ แล้วก็ซุ่มซ่ามทำกรอบรูปล้ม แต่ว่านุชเก็บให้แล้วนะ ปัดๆ ฝุ่นให้แล้วด้วย...”
เริงกับเพ็ญหน้าเสีย เริงหลุดปาก “ทีหลังห้ามเข้าไปนะครับ คุณดาด้าเค้าสั่งพี่สองคนไว้ว่าห้าม...”
เพ็ญตบปากเริงเพี๊ยะ “คุณดาด้าสั่งไว้ว่าห้ามพวกพี่ขี้เกียจ ต้องรับใช้คุณนุชนะค่ะ ว่าแต่กุญแจห้องเก็บของอยู่ไหนคะ?”
วรานุชส่งให้เพ็ญแล้วหันเดินต่อ ด้านหลังเพ็ญกับเริงได้กุญแจมาก็ร้อนใจรีบเดินไป ไม่ทันได้ยินที่วรานุชพูด “น่าสงสัยอย่างนึงนะคะ ตอนทำกรอบรูปล้ม มันมีลมจากไหนก็ไม่รู้พัดมาใหญ่เลยค่ะ...” วรานุชหันไปไม่เห็นเพ็ญกับเริงแล้ว ได้แต่ยืนสงสัยอยู่คนเดียว
เพ็ญเริงที่รีบมาล็อคห้องเก็บของไว้เหมือนเดิม
เพ็ญโล่งอก “โชคดีที่คุณนุชไม่ได้เข้าไปทำอะไรเสียหาย”