บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 12 หน้า 4
“ก็เลยหักหลังผัว?”
“เจนนี่ขอโทษ...เจนนี่ไม่อยากขัดใจอ๋อมแอ๋ม เจนนี่เลยตามน้ำไป คิดว่าถ้าได้สมบัติมา เจนนี่ก็จะเอามาแบ่งให้พิชาญ เพราะว่าเจนนี่อยากให้พิชาญเลิกเป็นนักเลงทวงหนี้มันอันตราย...”
พิชาญมองเจนนี่ที่ดูแล้วซื่อเหมือนเคยแล้วเจนนี่ก็โดนอ๋อมแอ๋มจูงจมูกมาตลอด พิชาญยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจอ๋อมแอ๋ม
“อยากให้พิชาญเลิกทวงหนี้ใช่ไหม?” เจนนี่พยักหน้ารัว “งั้นเราก็ต้องได้สมบัติ”
“ดีๆ จะได้มีคนช่วยอ๋อมแอ๋มคิดแผน”
“แค่เจนนี่กับพิชาญ คนอื่นไม่เกี่ยว...”
เจนนี่ฟังแล้วทั้งอึ้งและงง พิชาญตาวาวด้วยความละโมภ
สมศรีกำลังดูภาพจากกล้องวงจรปิด มีอนวัช เจนั่งอยู่ด้วยพร้อมกับพนักงานหลายคนก็ยืนแออัดฟังด้วย ภาพในกล้องวงจรปิดมองเห็นสมศรียืนตะโกนเสียงดัง ให้พนักงานกลับบ้าน “ทุกคน วันนี้เป็นวันเกิดบริษัท ชั้นขอสั่งให้ทุกคนกลับบ้าน”
สมศรีมองด้วยความงงไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทำแบบนั้น อนวัชมองด้วยความสงสารสมศรี เพราะรู้แล้วว่าเป็นฝีมือสัญญา
“ชั้นไม่ได้พูดจริงๆนะ แล้วเมื่อวานก็ไม่ใช่วันเกิดบริษัทด้วย”
เจยืนยัน “เอ่อ... แต่ภาพในกล้องวงจรปิด ชัดเจนมากนะครับ ทั้งภาพทั้งเสียง”
“ใช่ แต่ว่า... “ สมศรีไม่รู้จะอธิบายยังไง “คือ ในกล้องวงจรปิดชั้นพูด แต่... ชั้นไม่ได้เป็นคนพูด”
อนวัชพยายามกลบเกลื่อน “พี่สมศรีอาจจะลืมก็ได้ครับ....”
“ชั้นไม่ใช่คนขี้ลืม”
เจเผลอหลุดปาก “แต่พี่สมศรีอายุเยอะแล้วนะครับ”
“นายเจ!” สมศรีรู้สึกหงุดหงิดไม่รู้จะอธิบายกับตัวเองและลูกน้องยังไง “เอาเป็นว่าวันนี้ก็ทำงานตามปกติ ให้เรียบร้อยทั้งงานใหม่งานเก่า ส่วนงานที่ค้างเมื่อวานก็เคลียร์ให้เสร็จภายในวันนี้... ส่วนนายเจ เธอ มี เรื่อง ต้อง เคลียร์ กับ ชั้น!”
“อ้าว!”
พนักงานต่างพากันแยกย้ายกันไป สมศรีมองเจด้วยความหงุดหงิด
เจถูกทำโทษ แทงปลาไหลอยู่ ปากบ่นไปเรื่อย มีวัชนั่งกินข้าวกล่องอยู่ข้างๆ
“ไม่แฟร์เลย! หาคนผิดไม่ได้ เลยมาลงที่ชั้นได้ไงว้า?”
“ก็แกไปว่าพี่สมศรีแก่ ก็สมควรแล้วนี่”
“จะว่าไป ชั้นล่ะงงกับพี่สมศรีจริงๆ หรือว่าจะติดโรคขี้ลืมจากแก”