บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 1 หน้า 3
“ลูกจะรู้มั้ยว่านางฟ้าน้อยๆ ของเรากลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว พ่อขอโทษที่เลี้ยงหลานไม่เอาไหน พ่อผิดเอง แต่ถึงยังไง
พ่อก็ต้องทำให้โรสกลับมาเป็นนางฟ้าที่น่ารักของเราเหมือนเดิม และสืบทอดธุรกิจโรงแรมของเราให้ได้ แต่ว่า…พ่อไม่รู้
จะทำยังไงน่ะสิ..เฮ้อ!!”
ณรงค์ถอนใจอย่างอับจนหนทาง
ในโรงแรม โรสรินเดินหงุดหงิดกระฟัดกระเฟียดเข้ามาตามทาง พนักงานโรงแรมที่อยู่แถวนั้น ถอยกรูดห่างจากตัวเธอ
“คิดเหรอว่าจะบังคับคนอย่างโรสได้ ไม่มีวัน!!”
โรสรินหันไปเหวี่ยงใส่พนักงานแถวนั้น
“มองอะไร ไม่มีงานทำรึไง? เดี๋ยวแม่ไล่ออกซะนี่!! หึ๋ย!!
โรสรินหยุดชะงักที่ใครคนหนึ่งยืนหันหลังขวางไว้ ชายคนนั้นหันหน้ามาพร้อมทิวลิปช่องามในมือ เขาคือพีระหนุ่มคนสนิทของโรสรินนั่นเอง
ระพียื่นดอกไม้ให้โรสริน
“ทิวลิปที่น่าสงสาร มันคงเสียใจที่สวยสู้ผู้หญิงชื่อ “โรซี่” ที่ยืนอยู่ ตรงหน้าผมไม่ได้ กลับมาคราวนี้ เราคงจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆ ซะทีนะครับ..ที่รัก”
โรสรินถอนหายใจ เซ็งกับมุกสุดเลี่ยน
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกโรสว่าที่รัก โรสไม่ใช่ที่รักของคุณ”
“เอ่อ… ใครทำให้ที่รัก เอ๊ย… โรซี่..จี๊ดดดส์ครับเนี่ย”
โรสรินคว้าทิวลิปแล้วปาลงพื้น แล้วเหยียบอย่างไม่ใยดี
“โรซี่ไม่ชอบช่อนี้เหรอ พีจะหามาให้ใหม่นะ”
“ใช่ ไม่ชอบทั้งดอกไม้ ไม่ชอบทั้งคนให้ โรสหงุดหงิด เครียด อยากเหวี่ยง โอ๊ย มันจี๊ดดส์ ไปให้พ้นเลย โรสไม่อยากเห็นหน้าใคร”
โรสรินเดินหนี พีระตามไปปลอบ
“ใจเย็นก่อนนะโรซี่ อะไรที่ทำให้โรซี่หายเครียดบอกพีมาได้เลย พีจะทำให้ทุกๆ อย่างเลยนะโรซี่นะ”
“ถ้างั้นทำยังไงก็ได้ให้โรสบินกลับอังกฤษเดี๋ยวนี้”
“ได้จ้ะ คุณได้รับสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้… ห๊า! กลับอังกฤษ ไม่เอานะ ไม่ให้ไปอีกแล้ว”
โรสรินเดินเข้าไปใกล้ช่างไฟที่กำลังซ่อมไฟ ช่างไฟบังเอิญทำหลอดไฟหลุดมือ หล่นเฉียดหัวโรสริน