บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 9 หน้า 2
19 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:43 )
625.8K
“ผมไม่เป็นอะไร แค่ฟกช้ำ”
“ถ้าแค่นั้นนายไม่ป่วยไข้ขึ้นจนสลบไปหรอก”
ทุกคนตกใจ “ห๊า!”
โรสรินเสียงจริงจัง “จะเจ็บมากเจ็บน้อยก็ต้องหาหมอ อย่าดื้อ อย่าเถียง”
โรสรินมองตะวันด้วยสายตาที่เป็นห่วง ตะวันรับในความหวังดีนั้น พีระกับอุษาวดีมองอย่างอึ้งๆ สงสัยๆ
“ถ้าไม่ยอมไปหาหมอก็ให้หมอมาหา ไอ้แย้รีบไปตามหมอมา!ฎ
“ หมอมาไม่มี มีแต่หมอกิตติทัต ได้ป่ะ!”
“ตลกจนน่าถีบ” ชาญหมั่นไส้ถีบแย้หน้าคะมำ “โทรตามหมอเดี๋ยวนี้”
“เข้าไปพักในห้องก่อน“ โรสรินห่วงตะวันมากๆ
น้ำค้างและอึ่งช่วยโรสรินประคองตะวันไป พีระและอุษาวดีมองอย่างอึ้ง ที่โรสรินดูเป็นห่วงตะวันมากๆ
“โรสประคองไอ้ตะวัน?! ตาพี่ไม่ได้ฝาดใช่ไหม?”
“ดูห๊วงห่วง..”.
ที่ลานจอดรถไร่ตะวัน พีระละอุษาวดีปรึกษากันหน้าเครียด
“โรซี่ห่วงแต่ตะวัน จนไม่เห็นความเป็นห่วงเป็นใยของพี่ “
“จริง แปลกมาก ปกติยัยโรสไม่เคยสนใจคุณตะวัน แต่นี่ดูห่วงสุดๆ ห่วงมาก ห่วงจนไม่เห็นหัวพี่พีเลย”
“พอแล้ว! ไม่ต้องย้ำ” พีระจิ้มที่หัวใจ “เฮิร์ตนะเนี่ย!”
พลันที่กิตติทัตขับรถเข้ามา กิตติทัตลงจากรถ กิตติทัตหน้าเครียด พีระกับอุษาวดีปรี่เข้าไปหาทันที
“ได้ข่าวว่าคุณตะวันเจ็บ อาการเป็นยังไงบ้าง”
“ช่างหัวตะวันเถอะหมอ รีบไปตรวจอาการยัยโรสก่อน หลงป่าทั้งวันทั้งคืนอาจจะบาดเจ็บ หรือติดโรคในป่ามาก็ได้ วินิจฉัยละเอียดยิบเลยนะผมจะได้เอาไปรายงานปู่ณรงค์”
เสียงโรสรินดังสวนมา “ไม่ต้อง!!!”
โรสรินเดินเข้ามาสีหน้าร้อนใจ
“ถ้ารายงานปู่ พีกับโรสเป็นเรื่องกันแน่” พีระหน้าเหวอ โรสรินรีบบอกกิตติทัต
“โรสไม่ได้เป็นอะไรตะวันต่างหากที่เป็น เอวแดงเป็นจ้ำน่ากลัวมากกระดูกทิ่มกระดูกหักรึเปล่าก็ไม่รู้ ไปเร็วทัต”
โรสรินจูงมือลากกิตติทัตไปเลย พีระยืนอึ้ง อ้าปากค้าง อุษาวดีเองก็ห่วงตะวันเหมือนกัน
“น้องตามไปดูอาการคุณตะวันก่อนนะคะ”
พีระคว้าข้อมือหมับ
“ไม่ต้อง โรซี่นะโรซี่ จะห่วงมันมากเกินไปแล้ว พี่ล่ะอยากรู้จริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นในป่า”
อุษาวดีเงียบ อยากรู้เหมือนกัน