บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 9 หน้า 41
19 กุมภาพันธ์ 2557 ( 13:43 )
625.8K
โรสรินร้องไห้หนักกว่าเดิม ที่หน้าประตูห้องเห็นณรงค์แง้มประตูมองโรสรินอยู่ ณรงค์อดน้ำตาซึมไม่ได้ สงสารโรสรินมาก
ตอนกลางวัน ที่ห้องโถงบ้านณรงค์ ณรงค์ในชุดสูทกำลังเช็คอีเมลบนไอแพด พลางพูดกับพีระไปด้วย
“ยัยโรสคงไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวเล่นหรอก ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ลงมา”
“ผมจะทำให้โรซี่กลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ครับ”
“คนเดิมที่เหวี่ยงไม่เลือกหน้า ความรับผิดชอบไม่มีน่ะเหรอ ไม่เอา!”
โรสรินเดินลงบันไดบ้านมา อยู่ในชุดเก๋ๆ แฟชั่นๆ สไตล์คุณหนูโรสริน
“โอ้โหวววว สวยที่สุดเลยโรซี่ นี่สิ โรซี่ของพี สไตล์นี้ดูดีกว่าอยู่ไร่ตะวันตั้งเยอะ พีมาชวนโรสไปผ่อนคลายให้สมกับที่เหนื่อยมานาน จะช้อปปิ้ง ดูหนัง ทำหน้า ทาเล็บ หรืออยากไปไหนทำอะไร พียินดีบริการทุกอย่าง”
โรสรินพยักเพยิดหน้าให้ พีระดีใจมาก
“เดี๋ยวพีไปขับรถมารอรับหน้าประตูบ้าน รอพีแป๊บนึง”
พีระรีบเดินออกไปอย่างมีความสุข
“คุณปู่คะ โรสไปข้างนอกนะคะ”
“ปู่นึกว่าไร่ตะวันจะทำให้หนูเปลี่ยนไปแล้วเสียอีก”
“ โรสไม่อยากนึกถึงไร่ตะวันอีก มันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้โรสกลับมาสู่โลกใบเดิมของโรสแล้ว โรสจะทำทุกอย่างที่ใจโรสต้องการค่ะ”
แล้วโรสรินก็เดินออกไป แน่นอนว่า หน้าตายังไม่มีความสุขเหมือนเดิม
ณรงค์ถอนใจ “โรสเอ๊ย ถ้าใจหนูยังอยู่ที่นั่น พยายามลืมแค่ไหน ใจก็ยังจำอยู่ดี”
ภายในห้างสรรพสินค้า โรสรินช้อปทุกอย่างที่อยากได้ ซื้อโดยไม่เลือก หยิบอย่างเดียว ทั้งกระเป๋า รองเท้า นาฬิกา ฯลฯ โดยมีพีระคอยเดินตามหิ้วของให้เหมือนคนรับใช้คนหนึ่ง ตลอดการช้อปปิ้งเห็นว่าโรสรินหน้าบูดอยู่ตลอด ไม่มีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว
พีระเดินตามโรสริน หิ้วของที่โรสรินซื้อพะรุงพะรัง โรสรินเดินนำหน้าพีระ สีหน้าเซ็งสุดขีด
“โรซี่เป็นอะไรน่ะ ช็อปของจนจะหมดห้างแล้ว ยังหน้าเครียดอยู่อีก เรามาผ่อนคลายยิ้มหน่อยสิ”
“คนไม่มีความสุขจะให้ยิ้มได้ยังไง”
“เฮ้ย..ได้ยินที่พีพูดไหมเนี่ย??”
สักพักโรสรินหยุดเดิน ยืนนิ่ง อยู่ที่หน้าร้านขายไม้ดอกไม้ประกับ อุปกรณ์ตกแต่งสวน โรสรินชะงักไปที่ช่อกล้วยไม้สีสันสดสวยที่วางแขวนอยู่เรียงราย โรสรินมองกล้วยไม้เหมือนต้องมนต์ ลูบไปที่กล้วยไม้เบาๆ อย่างคิดถึงเรื่องราวในอดีต ภาพในความทรงจำของโรสรินปรากฏขึ้น