บทละครโทรทัศน์ กุหลาบร้ายของนายตะวัน ตอนที่ 13 หน้า 2
ที่ห้องรับแขก บ้านโรสริน ณรงค์มองตะวันอย่างสงสัย
"แน่ใจนะว่าไม่ได้ทะเลาะกัน"
"ครับ ผมกับโรสรินไม่ได้มีปัญหากันจริงๆ"
"งั้นก็น่าแปลก ที่อยู่ดีๆ ยัยโรสจะหายไปดื้อๆแบบนี้ มันผิดวิสัยอยู่นา"
"ผมถึงเป็นห่วงอยู่นี่ไงครับ"
พูดไม่ทันขาดคำ เสียงรถดังขึ้น ตะวันกับณรงค์หันไปมอง
"สงสัยยัยโรสจะกลับมาแล้ว"
ทั้งคู่เดินออกไป
ตะวันกับณรงค์เดินออกมา โรสรินกำลังจะเดินเข้าบ้าน ทันทีที่เห็นตะวันก็อึ้ง ทำหน้าไม่ถูก ตะวันดีใจมาก รีบเดินไปจับมือ
"คุณหายไปไหนมา ผมเป็นห่วงมากนะ"
โรสรินดึงมือออกช้าๆ "ฉันขอตัวไปนอนก่อน รู้สึกไม่ค่อยสบาย"
โรสรินตัดบทแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที ทำเอาตะวันกับณรงค์งง
"อาการแบบนี้ ไม่ธรรมดา ต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ"
ตะวันมองสงสัย แล้วก็คิด
ในห้องนอนโรสริน โรสรินนั่งพิงประตูห้อง หมุนแหวนที่นิ้ว สีหน้าแย่มาก
นึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เดชาพูด
"ผมต้องการให้คุณคบกับผม อย่างคนรักกัน ถ้าคุณยอม ผมจะปล่อยตะวันไป แต่ถ้าคุณไม่ยอม ผมสัญญาว่าผมจะทำทุกอย่าง ทำทุกหนทางเพื่อไม่ให้มันได้หายใจอีกต่อไป ว่าไง คุณโรสริน คุณจะเลือกแบบไหน"
โรสรินน้ำตาไหล สีหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ ก้มมองแหวนที่ตะวันให้
นึกย้อนถึงตอนที่ตะวันให้แหวน
"เป็นผู้หญิงของผมนะโรสริน"
โรสรินมองหน้าตะวันอย่างคาดไม่ถึง
"ถ้าคุณพร้อมและมั่นใจในตัวผม คุณค่อยให้คำตอบผมก็ได้ แต่ตอนนี้ผมขอใช้แหวนวงนี้เป็นตัวแทนความรู้สึกที่เรามีให้แก่กัน"